Most San Juanico (fil. Tulay ng San Juanico) – most znany wcześniej jako Most Marcosa, łączący wyspę Samar z Leyte ponad wodami cieśniny San Juanico na Filipinach.

Most San Juanico
ilustracja
Poprzednie nazwy

Marcos Bridge

Długość całkowita

2200 m

Państwo

 Filipiny

Miejscowość

Tacloban – Santa Rita

Podstawowe dane
Przeszkoda

Cieśnina San Juanico

Data budowy

1969–1973

Projektant

Arvin Valderrama
Christian Meynard Baral

Położenie na mapie Filipin
Mapa konturowa Filipin, po prawej znajduje się punkt z opisem „Most San Juanico”
Ziemia11°18′10″N 124°58′19″E/11,302778 124,971944

Most jest częścią Drogi Panfilipińskiej, która wiedzie z północnej części wyspy Luzon przez Manilę, Legazpi, Tacloban aż do Davao i Zamboanga na południowym zachodzie Mindanao.

Dane mostu edytuj

Most San Juanico został zaprojektowany przez inżyniera Arvina Valderramę we współpracy z Christianem Meynardem Baralem i jest obecnie jednym z najdłuższych mostów w Azji Południowo-Wschodniej. Jego całkowita długość wynosi 2,16 km[1], przy czym rozpiętość przęseł wynosi 1377 m. Konstrukcja mostu oparta jest na 43 podporach, maksymalna wysokość nad powierzchnią wody wynosi 41 m. Największe przęsło znajdujące się nad najgłębszą częścią cieśniny pozwala na przepływanie pod nim większych statków.

Most łączy miasto Tacloban na Leyte z gminą Santa Rita na wyspie Samar. Rozciąga się z niego widok na cieśninę San Juanico i jej liczne wyspy. Most znajduje się w odległości 10 minut jazdy od nadmorskiej części Taclobanu i jest dostępny zarówno dla jeepneyów, busów i riksz, jak i dla samochodów osobowych.

Budowa edytuj

Budowa kosztowała w sumie 21,9 mln USD. Rozpoczęła się 1969 r. i po czterech latach trwania została zakończona w 1973 r. za czasów prezydentury Ferdinanda Marcosa[2]. Kontrakt na realizację projektu otrzymała ówczesna Construction and Development Corporation of the Philippines (Korporacja Budowy i Rozwoju Filipin), która obecnie została przemianowana na Philippine National Construction Corporation (Filipińską Narodową Korporację Budowlaną), która we współpracy z japońskimi inżynierami kierowała projektowaniem i budową[3].

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. Cebunetwork
  2. Katherine Ellison, Imelda: Steel Butterfly of the Philippines, New York: McGrawHill, 1988, s. 108, ISBN 971-08-4463-6.
  3. San Juanico Information

Linki zewnętrzne edytuj