Myślnik

znak interpunkcyjny
– —

Myślnikznak pisarski z grupy znaków interpunkcyjnych[1] w postaci dłuższej niż dywiz, poziomej kreski położonej w pobliżu średniej linii pisma. W druku znak pisarski myślnika powinien być reprezentowany przez jeden z dwóch znaków typograficznych: pauzę lub półpauzę[2].

Użycie edytuj

W języku polskim myślnik używany jest najczęściej:

  • zamiennie z przecinkiem przy wtrąceniach (ale konsekwentnie ten sam znak na początku i końcu wtrącenia)[3], np.:
Gdzieś tam na stole – tym takim drewnianym – stała szklanka.
(w przykładzie do oznaczenia myślnika użyte są półpauzy)
  • w zapisie dialogów[4], np.:
— Nie widziałeś gdzieś szklanki? — spytał Bazyli.
(w przykładzie do oznaczenia myślnika użyte są pauzy)
  • zastępując powtarzany czasownik[5], np.:
Jutro będę w Krakowie, pojutrze – w Kielcach, za tydzień – w Warszawie.

Błędy edytuj

Częstym uchybieniem typograficznym, zdarzającym się nie tylko w amatorsko pisanych tekstach, jest użycie znaku dywizu (najkrótszej poziomej kreski położonej w pobliżu średniej linii pisma) dla oznaczenia myślnika. Taki błąd popełniany jest głównie z powodu braku bezpośredniego dostępu myślnika z klawiatury dywiz natomiast jest dostępny.

W Unikodzie myślnik występuje w wersjach:

Nazwa Znak Unicode Kod HTML Nazwa unikodowa
Półpauza U+2013 – lub – lub – EN DASH
Pauza U+2014 — lub — lub — EM DASH

Przypisy edytuj

  1. myślnik, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2021-10-01].
  2. Myślnik. W: Wielki słownik ortograficzny PWN. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006.
  3. Myślnik i wtrącenia. W: Wielki słownik ortograficzny PWN. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006.
  4. Myślnik i wypowiedź narratora. W: Wielki słownik ortograficzny PWN. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006.
  5. Myślnik użyty zamiast domyślnych czasowników jest, są, przed zaimkiem to. W: Wielki słownik ortograficzny PWN. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006.

Zobacz też edytuj

Różnice między znakami dywizu i myślnika są omówione w artykułach o: