Mychajło Siengalewycz
Mychajło Siengalewycz, ukr. Михайло Сенгaлевич, pol. Michał Sięgalewicz albo Siengalewicz, także Schilling-Sięgalewicz (ur. 1823 ? – zm. 29 grudnia 1894, we Lwowie), duchowny greckokatolicki, poseł do austriackiej Rady Państwa
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| proboszcz parafii gr.-kat. w Rosochaczu | |
| Okres | |
| dziekan gr.-kat. dekanatu w Żukowie | |
| Okres | |
| poseł do austriackiej Rady Państwa kadencja VII | |
| Okres |
od 22 września 1885 |
| Przynależność polityczna |
Klub Ruski |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Duchowny greckokatolicki, w 1847 uzyskał święcenia kapłańskie[1]. W l. 1848-1849 wikary w parafii gr.-kat. w Śniatyniu Następnie kapelan i spowiednik arcybiskupa lwowskiego Mychajło Lewickiego (1850-1854). Był od 1855 do 1973 proboszczem parafii w Rosochaczu w pow. kołomyjskim[1] oraz vice-dziekanem (1865)[2] i dziekanem żukowskim (1866-1873)[3]. Radca i kanclerz (1873-1883), następnie scholastyk (1883-1887) gr.-kat. Konsystorza Metropolitarnego we Lwowie[4], od 1887 aż do śmierci archiprezbiter (proboszcz) kapituły archidiecezji lwowskiej[1]. Od 1885 prałat honorowy Jego Świątobliwości.
Poseł do austriackiej Rady Państwa VII kadencji (22 września 1885 – 23 stycznia 1891) wybrany w kurii IV (gmin wiejskich) w okręgu wyborczym nr 16 (Kałusz-Wojniłów-Dolina-Bolechów-Bóbrka-Chodorów)[5]. W wyborach w 1885 roku pokonał radykalnego kandydata ruskiego Juliana Romanczuka. Zwycięstwo Siengalewicza popartego przez metropolitę Sylwestra Sembratowycza, rozczarowało kręgi moskalofilskie, ponieważ był on w kościele greckokatolickim przeciwnikiem prawosławia i miał pojednawczy stosunek do Polaków[6]. W parlamencie był członkiem Klubu Ruskiego (Klub der Ruthenen)[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Kurzbiografie Siengalewicz (Singalewicz, Singalevyč), Michael (Mychajlo) von – Parlamentarier 1848-1918 online [24.10.2019]
- ↑ Handbuch des Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1865, s. 387;
- ↑ Handbuch des Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1866, s. 398; 1867, s. 397; 1868, s. 398; 1869, s. 398; Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870, s. 325; 1871, s. 329; 1872, s. 314; 1873, s. 313;
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1874, s. 337, 338; 1875, s. 337, 338; 1876, s. 328, 329; 1877, s. 333, 334; 1878, s. 320, 321; 1879, s. 318, 319; 1880, s. 312, 313; 1881, s. 312, 313; 1882, s. 310, 311; 1883, s. 312, 313; 1884, s. 301; 1885, s. 299; 1886, s. 299; 1887, s. 298, 299;
- ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848-1918, Warszawa 1996, s. 393.
- ↑ John Paul Himka. Religion and Nationality in Western Ukraine: The Greek Catholic Church and the Ruthenian National Movement in Galicia, 1870-1900. London 1999. s. 136, online. ISBN 0-7735-1812-6