Mykoła Marynowycz

Mykoła Marynowycz^[a] (ukr. Микола Маринович) (ur. 1861 we wsi Iszkiw k. Podhajec, zm. 1944) – tytularny pułkownik cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej, generał-chorąży Ukraińskiej Armii Halickiej, pierwszy szef sztabu generalnego UHA na początku wojny polsko-ukraińskiej (do 5 listopada 1918).

Życiorys

Ukończył austriacką szkołę oficerską w Wiedniu, oraz dodatkowe kursy oficerskie w latach 1897–1898. Do 1904 jego formacją macierzystą był Batalion Obrony Krajowej Tarnopol Nr 71 w Złoczowie. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 maja 1893^[1]. W latach 1894–1908 pełnił służbę w 19 Pułku Piechoty Obrony Krajowej we Lwowie. Na stopień kapitana 2. klasy został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1900^[2]. Trzy lata później został mianowany kapitanem 1. klasy z tym samym starszeństwem^[3]. W 1908 został przeniesiony do 36 Pułku Piechoty Obrony Krajowej w Kołomyi^[4]. Na stopień majora został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1912. W tym samym roku został przeniesiony do 33 Pułku Piechoty Obrony Krajowej w Stryju na stanowisko komendanta kadry batalionu zapasowego^[5].

W czasie I wojny światowej brał udział w walkach w Karpatach, gdzie został kilkakrotnie odznaczony. W stan spoczynku został przeniesiony w stopniu tytularnego pułkownika^[6]. Od 2 listopada 1918 był pierwszym ukraińskim komendantem Lwowa.

Brał udział w walkach UHA do 1920, po wojnie działał ukraińskim ruchu narodowym, od 1929 był doradcą wojskowym Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów. Podczas sowieckiej okupacji w latach 1939–1941 działał w ukraińskim ruchu oporu. Od 1942 przebywał w swoim chutorze Sełeśka opodal Jaworowa, gdzie został zabity w 1944 przez sowieckich partyzantów.

Ordery i odznaczenia

Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami^[6]

Uwagi

↑ W ewidencji cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej figurował, jako „Nikolaus Marynowicz”.

Przypisy

↑ Schematismus 1894 ↓, s. 43, 347.
↑ Schematismus 1901 ↓, s. 132, 414.
↑ Schematismus 1904 ↓, s. 123, 405.
↑ Schematismus 1909 ↓, s. 149, 371.
↑ Schematismus 1913 ↓, s. 141, 345.
↑ ^a ^b Ranglisten 1918 ↓, s. 43.

Bibliografia

Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1894. Wiedeń: luty 1894. (niem.).
Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1901. Wiedeń: styczeń 1901. (niem.).
Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1904. Wiedeń: styczeń 1904. (niem.).
Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1909. Wiedeń: styczeń 1909. (niem.).
Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrat Vertretenen Königreiche une Länder für 1913. Wiedeń: styczeń 1913. (niem.).
Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
Енциклопедія українознавства, tom 4, s. 1466, Lwów 2000, ISBN 5-7707-4048-5.

[1] W ewidencji cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej figurował, jako „Nikolaus Marynowicz”.

[CITEREFSchematismus189443,_347-2] Schematismus 1894 ↓, s. 43, 347.

[CITEREFSchematismus1901132,_414-3] Schematismus 1901 ↓, s. 132, 414.

[CITEREFSchematismus1904123,_405-4] Schematismus 1904 ↓, s. 123, 405.

[CITEREFSchematismus1909149,_371-5] Schematismus 1909 ↓, s. 149, 371.

[CITEREFSchematismus1913141,_345-6] Schematismus 1913 ↓, s. 141, 345.

[CITEREFRanglisten191843-7] Ranglisten 1918 ↓, s. 43.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]