NGC 4150
NGC 4150 (również PGC 38742 lub UGC 7165) – galaktyka soczewkowata (S0), znajdująca się w gwiazdozbiorze Warkocza Bereniki. Została odkryta 13 marca 1785 roku przez Williama Herschela[3]. Galaktyka ta jest położona w odległości około 44 milionów lat świetlnych od Ziemi.
 Galaktyka NGC 4150 (HST) | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
13 marca 1785 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ |
soczewkowata (S0) |
| Rektascensja |
12h 10m 33,6s |
| Deklinacja |
+30° 24′ 07″ |
| Odległość | |
| Przesunięcie ku czerwieni |
0,000781[1] |
| Jasność obserwowana |
11,4m |
| Rozmiary kątowe |
2,3' × 1,6' |
| Alternatywne oznaczenia | |
| UGC 7165, MCG 5-29-29, ZWG 158.37, IRAS12080+3040, PGC 38742 | |
Galaktyka NGC 4150 zawiera strumienie pyłu i gazu oraz zgrupowania młodych, niebieskich gwiazd młodszych niż miliard lat. Powstanie tych gwiazd zostało zainicjowane poprzez wchłonięcie przez NGC 4150 pobliskiej galaktyki karłowej. Gromady młodych, niebieskich gwiazd tworzą pierścień wokół jądra galaktyki, który wiruje wraz z nią. Obszar ten ma średnicę około 1300 lat świetlnych. Wokół jądra złożonego z populacji starych gwiazd są widoczne długie włókna pyłu. Analiza barw widma gwiazd wykazała, że produkcja nowych gwiazd zaczęła się stosunkowo niedawno, około miliarda lat temu. Z czasem jednak tempo formowania gwiazd zmalało[2].
Najmłodsze gwiazdy NGC 4150 mają około 50 milionów lat. Dla porównania większość gwiazd w galaktyce ma około 10 miliardów lat. Jednak ilość metali w nowo powstałych gwiazdach jest bardzo niska, co wskazuje, że wchłonięta galaktyka karłowata również miała niską metaliczność, a jej masa była około 20 razy mniejsza niż masa NGC 4150[2].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- NGC 4150 w serwisie SEDS.org (Revised NGC and IC Catalog) (ang.)
- NGC 4150 w bazie SIMBAD (ang.)
- NGC 4150 w NASA/IPAC Extragalactic Database (ang.)