Nadieżda Kaszereninowa

Nadieżda Aleksandrowna Kaszereninowa (ros. Надежда Александровна Кашерининова, ur. 1 lutego 1870 w Sankt Petersburgu[1], zm. 1920) – rosyjska lekarka, fizjolożka. Jej ojcem był admirał Aleksandr Parmenowicz Kaszereninow (1843–1920)[2]. Studiowała w Instytucie Medycznym w Petersburgu, ukończyła studia w 1902 roku. Służyła jako lekarz wojskowy w Mandżurii podczas wojny rosyjsko-japońskiej. Od 1906 współpracowała z Iwanem Pawłowem w Wojskowej Akademii Medycznej i Carskim Instytucie Medycyny Doświadczalnej. Od 1910 powróciła do praktyki lekarskiej. W 1920 roku kierując szpitalem chorób zakaźnych zachorowała na tyfus i zmarła.

Przypisy

edytuj
  1. Д. Г. Квасов, Л. К. Федорова-Грот: Физиологическая школа И. П. Павлова. Наука. Ленинградское отделение, 1967 г. s. 123
  2. ВОЕННАЯ ЛИТЕРАТУРА -[ Дневники и письма ]- Пилкин В. К. В Белой борьбе на Северо-Западе [online], militera.lib.ru [dostęp 2017-11-25].

Wybrane prace

edytuj
  • Материалы к изучению условных слюнных рефлексов на механическое раздражение кожи у собаки. Дисс., СПб., изд. ВМА, 1908
  • О механическом раздражении как раздражителе слюнных желез. Труды Общества русских врачей ss. 385–388 (1905)

Bibliografia

edytuj