Najważniejsze to kochać

Najważniejsze to kochać (fr. L'important c'est d'aimer) – melodramat z 1974 roku w reżyserii Andrzeja Żuławskiego, zrealizowany w koprodukcji francusko-włosko-niemieckiej na podstawie powieści Noc amerykańska Christophera Franka. Jest to pierwszy film nakręcony przez Żuławskiego poza Polską. Film otrzymał pozytywne recenzje krytyków, zapewniając odtwórczyni głównej roli Romy Schneider nagrodę Cezar za najlepszą rolę żeńską[3].

Najważniejsze to kochać
L'important c'est d'aimer
Gatunek

melodramat[1]

Rok produkcji

1974

Data premiery

12 lutego 1975

Kraj produkcji

Francja
Włochy
Republika Federalna Niemiec[2]

Język

francuski

Czas trwania

113 min

Reżyseria

Andrzej Żuławski

Scenariusz

Christopher Frank
Andrzej Żuławski

Główne role

Romy Schneider
Jacques Dutronc
Fabio Testi
Klaus Kinski

Muzyka

Georges Delerue

Zdjęcia

Ricardo Aronovich
Andrzej J. Jaroszewicz

Scenografia

Christiane Lack

Wytwórnia

Rizzoli Film
T.I.T. Filmproduktion
Albina Productions[2]

Fabuła

edytuj

Fotograf Servais poznaje Nadine Chevalier, starzejącą się, zmęczoną światem, niedoszłą gwiazdę filmową, która do tej pory występowała jedynie w tanich filmach pornograficznych. Chcąc zdobyć jej uczucie, Servais pożycza pieniądze od swoich pracodawców, aby wystawić Ryszarda III z Nadine w roli Lady Anne. Początkowo chłodna i sceptyczna, Nadine stopniowo zakochuje się w Servaisie, a w końcu staje się rozdarta między nim a swoim mężem Jakiem, wobec którego czuje się moralnie zobowiązana[1].

Obsada

edytuj

Odbiór

edytuj

Najważniejsze to kochać został dobrze przyjęty przez krytyków. Frank Scheck z pisma „The Hollywood Reporter” był pod wrażeniem zdolności aktorskich Romy Schneider, zwłaszcza w końcówce filmu po rozstaniu z mężem: „W tej scenie, jak i w wielu innych, Schneider obnaża się fizycznie i emocjonalnie z fascynującą intensywnością”[4]. Jeremiah Kipp z magazynu „Slant” chwalił muzykę Georges’a Delerue, jak również grę aktorską Schneider, która w jego ocenie przewyższa nawet grę Isabelle Adjani z późniejszego Opętania Żuławskiego[5]. Ben Sachs z „Chicago Readera” kładł nacisk na niezwykły styl filmowy Żuławskiego: „Sceny szekspirowskie następują po sadomasochistycznych sesjach porno; wyznania romantycznej miłości pojawiają się pomiędzy obrazami gwałtownej przemocy. Reżyser łączy te rozbieżne elementy z jednolitą emocjonalną siłą; niezależnie od tego, co dzieje się na ekranie, bohaterowie reagują głębokim, czasem przerażającym uczuciem”[6]. Melissa Anderson z „The Village Voice” odnotowała, że Żuławski we Francji stał się przedmiotem kultu, a francuscy krytycy o jego późniejszych filmach rozpisywali się, używając określenia Zulawskien, konotującego przesadę[7]. Sama zaś Anderson uznała Najważniejsze to kochać za film „nieumiarkowany, krzykliwy, oburzający i nie do przeoczenia”[7].

Przypisy

edytuj
  1. a b Yuri German, The Main Thing Is to Love (1975) - Andrzej Żuławski [online], AllMovie [dostęp 2022-11-28] (ang.).
  2. a b L' IMPORTANT C'EST D'AIMER [online], British Film Institute [dostęp 2022-11-28].
  3. Glenn Kenny, Review: ‘L’Important C’est d’Aimer,’ and Its Complications, „The New York Times”, 13 lipca 2017, ISSN 0362-4331 [dostęp 2022-11-28] (ang.).
  4. Frank Scheck, ‘L’important c’est d’aimer’: Film Review [online], The Hollywood Reporter, 18 lipca 2017 [dostęp 2022-11-28] (ang.).
  5. Jeremiah Kipp, Review: L’Important C’est D’aimer [online], Slant Magazine, 8 lipca 2009 [dostęp 2022-11-28] (ang.).
  6. Ben Sachs, Love is the drug in Andrzej Żuławski’s L’Important C’Est D’Aimer [online], Chicago Reader, 21 września 2017 [dostęp 2022-11-28] (ang.).
  7. a b Melissa Anderson, Everything in Immoderation [online], The Village Voice, 12 lipca 2017 [dostęp 2022-11-28].

Bibliografia

edytuj