Nakarczek (zbroja końska)

Nakarczek – element zbroi końskiej, chroniący szyję konia przed zranieniem w czasie walki.

Charakterystyka

Pierwsze nakarczki płytowe robiono z kilku płyt przyczepionych do kropierza, co znacznie ograniczało ruchy konia, więc ostatecznie wykonywano go jako folgowy.

W wersji lekkiej nakarczek chronił tylko górną część szyi konia. Składał się z płytek połączonych nitami. Od spodu zazwyczaj uzupełniano go kolczugą. Mocowany do naczółka i szyi pasami. Wersja pełna chroniła całą szyję konia; składała się z górnej i dolnej połówki.

Nakarczek w zbroi łuskowej to płat zbroi wokół szyi; związany lub spięty pasami z przodu lub z tyłu szyi.

Galeria

Lekki nakarczek o ażurowej budowie, obejmujący wierzch szyi
Koń w kolczudze. Widoczny nakarczek połączony z naczółkiem, przypięty paskami
Koń w lekkim nakarczkiem i naczółkiem. Widoczne paski mocujące
Pełen nakarczek z naczółkiem, odsłonięty fragment chroniono kolczugą(brak na zdjęciu)
Na pierwszym planie koń w lekkim nakarczku, z lewej w pełnej wersji
Koń w pełnym nakarczku folgowym, wzmocnionym płytami policzkowymi z naczółka
Niekompletna zbroja końska – widoczny lekki naczółek folgowo-kolczugowy

Zobacz też

Bibliografia

Włodzimierz Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym. Warszawa: Wyd. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981.