Nazadnik

Nazadnik – część zbroi końskiej, która chroni zad i ogon konia. Jego zadaniem jest ochrona tyłu konia przez zranieniem w czasie walki, przeważnie przez piechurów chcących powalić konia i jeźdźca.

Budowa

Nazadniki miały rozmaitą konstrukcję, okrywały też zad w różnym stopniu. Zazwyczaj wykonywano je z mniejszych płyt połączonych w całość i wyprofilowywano krawędzie tak, by nie krępować ruchów nóg. Mocowano go przypinając do siodła.

Wersja lekka chroniła tylko wierzch i boki zadu, czasami wykonywaną ją poprzez zawieszenie dwóch metalowych płyt po bokach zadu. Często by odciążyć konia wykonywano go z kraty.

Wersja ciężka chroniła cały zad, ogon wyprowadzano na zewnątrz przez specjalny otór.

łuskowy i kolczugowy nazadnik wykonywano jako fartuch przyczepiony do siodła. Obejmował cały zad lub tylko boki, spinano wówczas obie strony pod ogonem.

Problemy

Tył zadu często pozostawał nieosłonięty, co stanowiło wrażliwy punkt dla atakująch.
Wykonany jako ażurowy nie chronił przed strzałami.
Ogon po wyprowadzeniu pozostawał niechroniony, w niektórych zbrojach łuskowych umieszczano go w specjalnej tulei ze zbroi łuskowej.

Galeria

Nazadnik płytowy, w celu odciążenia wykonany w technice ażurowania
Koń w ciężkiej zbroi płytowej
Koń w kolczudze, widoczny nazadnik jako fartuch spięty pod ogonem

Zobacz też

Bibliografia

Władysław Kwaśniewicz: 1000 słów o broni białej i uzbrojeniu ochronnym. Warszawa: Wyd. Ministerstwa Obrony Narodowej, 1981.