Natalja Arinbasarowa
Natalja Utiewlewna Arinbasarowa (ros. Наталья Утевлевна Аринбасарова; kaz. Наталья Өтеуліқызы Арынбасарова, Natalja Öteulykyzy Arynbasarowa; ur. 24 września 1946 w Ałma-Acie) – rosyjska aktorka teatralna[1] i filmowa kazachsko-polskiego pochodzenia, uhonorowana tytułem Zasłużonej Artystki RFSRR.
.jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia |
24 września 1946 |
|---|---|
| Zawód |
aktorka |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Urodziła się w stolicy Kazachstanu w 1946 roku[2]. Jej ojciec Utewle Turemuratowicz był Kazachem, a jej matka Maria Żukowska była Polką. W 1964 roku ukończyła moskiewską szkołę choreograficzną[3], a potem odbyła studia we Wszechzwiązkowym Państwowym Instytucie Kinematografii (warsztaty Siergieja Gierasimowa i Tamary Makarowej). Na dużym ekranie zadebiutowała jako dziewiętnastolatka w filmie na podstawie powieści Czingiza Ajtmatowa „Pierwszy nauczyciel” (Kirgizfilm).
Życie prywatne edytuj
Po raz pierwszy wyszła za mąż (w urzędzie stanu cywilnego we Frunze) następnego miesiąca po osiągnięciu pełnoletniości (w październiku 1964 roku)[4], gdy (wbrew ostremu sprzeciwowi swoich rodziców) została żoną Andrieja Konczałowskiego. Para poznała się w Kazachstanie, gdzie Andriej realizował swój debiut reżyserski, którym była ekranizacja legendarnej powieści Czingiza Ajtmatowa „Pierwszy nauczyciel” – dziewiętnastoletnia, zachwycająca egzotyczną urodą, Natalja grała w tym obrazie główną rolę[5]. W 1966 roku urodził się ich syn Jegor Konczałowski. Trzy lata później Natalja wniosła pozew o rozwód i w maju 1969 roku rozstała się z mężem[6].
Publikacje książkowe edytuj
W 1999 roku wspólnie z córką Jekatieriną Dwigubską wydała książkę autobiograficzną pt. „Księżycowe drogi” (ros.: Лунные дороги, Lunnyje dorogi).
- Наталья Аринбасарова, Екатерина Двигубская: Лунные дороги. Москва: Ałgoritm, 1999. ISBN 5-88878-033-2. (ros.).
- Наталья Аринбасарова, Екатерина Двигубская: Лунные дороги. Wyd. 2. Москва: Eksmo, 2002. ISBN 5-04-009779-4. (ros.).
Wybrana filmografia edytuj
- 1966: Pierwszy nauczyciel, jako Ałtynaj
- 1969: Dżamila, jako Dżamila[7]
- 1977: Transsyberyjski ekspres
- 1992: Piękna nieznajoma, jako niania
- 1995: Za co?, jako żona komendanta
- 2011: Wozwraszczenije w „A” (Powrót do Afganistanu[5]), jako babcia Marata
Nagrody edytuj
Za rolę Ałtynaj w filmie Pierwszy nauczyciel (1966) została uhonorowana Pucharem Volpiego dla najlepszej aktorki na 27. MFF w Wenecji[8][9]. W 1980 roku otrzymała Nagrodę Państwową ZSRR.
Przypisy edytuj
- ↑ (ros.) Государственный театр киноактёра. Труппа. Аринбасарова Наталья Утевлевна.
- ↑ Sebastian Chosiński: Trochę komuch, trochę Żyd, wstrętny bazyliszek. Esensja, 20 lutego 2011. s. 2. [zarchiwizowane z tego adresu (18 kwietnia 2014)].
- ↑ Наталья Аринбасарова, Екатерина Двигубская: Лунные дороги. Москва: Алгоритм, 1999. ISBN 5-88878-033-2. (ros.).
- ↑ Варвара Богданова: Наталья Аринбасарова: «Своего мужчину я в жизни так и не встретила». 7 Дней. s. 5. [dostęp 2014-04-25]. Cytat: В сентябре мне исполнилось 18 лет, а в октябре Андрон сказал: «Мы должны пожениться» (ros.).
- ↑ a b Sebastian Chosiński: East Side Story: Tortura nadziei. Esensja, 28 lipca 2013. [zarchiwizowane z tego adresu (26 kwietnia 2014)].
- ↑ Варвара Богданова: Наталья Аринбасарова: «Своего мужчину я в жизни так и не встретила». 7 Дней. s. 3. [dostęp 2014-04-25]. Cytat: Я сама предложила: «Давай разводиться» (ros.).
- ↑ Dżamila w bazie Filmweb
- ↑ Laureaci Pucharu Volpiego na www.labiennale.org (szukaj: Natalia Arimbasarova).
- ↑ Wieniera Sagyndyk kyzy, tłumacz Jolanta Piaseczna: Natalia Arinbasarowa – odtwórczyni ról Ałtynaj i Dżamili. Kyrgyzstan.pl (Kirgisko-Polski Portal). [dostęp 2014-04-18].
Przekład z rosyjskiego oryginału: Венера Сагындык кызы: Органная музыка и Айтматов в исполнении Аринбасаровой. «Азаттык» үналгысы, 2013-11-22. [dostęp 2014-04-18]. (ros.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Natalya Arinbasarova w bazie Filmweb
- Natalya Arinbasarova w bazie IMDb (ang.)