Natalia Czmutina
Natalia Czmutina (Наталія Чмутіна, ur. 18 grudnia 1912 w Kijowie, zm. 8 listopada 2005 tamże[1]) – ukraińska architektka, członkini Unii Ukraińskich Architektów. Wykładowczyni na Narodowej Akademii Sztuk Wizualnych i Architektury w Kijowie. Znana głównie z modernistycznych realizacji w Kijowie[2].
| Data i miejsce urodzenia |
19 grudnia 1912 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
8 listopada 2005 |
| Narodowość | |
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| |
.jpg)
Życiorys edytuj
Urodziła się w Kijowie w 1912 roku. W latach 1918–1926 żyła ze swoją babcią w Aramilu, gdzie ukończyła szkołę średnią. Później uczyła się języków obcych, ukończyła także kursy z rysunku.
W latach 1930–1936 studiowała architekturę na Wydziale Architektury Kijowskiego Instytutu Budownictwa, w studiu Wołodymyra Zabołotnego[2]. Jako członkini jego zespołu, wzięła udział w konkursie na projekt siedziby rządu Rady Najwyższej Ukrainy w Kijowie, który wygrali. W 1940 wyszła za mąż za innego architekta, Wiktora Iwanowicza Łazarenkę.
Uciekła z Kijowa po jego oblężeniu w 1941. Pracowała później w Aramilu, Moskwie i Iwanowie. Powróciła do ukraińskiej stolicy szybko po jej wyzwoleniu[3].
Po wojnie, w 1946 zaczęła wykładać na Narodowej Akademii Sztuk Wizualnych i Architektury w Kijowie, gdzie pracowała do 1999 roku. W 1952 została pierwszą kobietą w ZSRR, która otrzymała tytuł kandydata nauk z dziedziny architektury. W 1965, dzięki swojej znajomości niemieckiego i francuskiego, umożliwiono jej udział w VIII Kongresie Międzynarodowej Unii Architektów w Paryżu[2].
W 1971 roku zaprojektowała Dom Meblowy w Kijowie. Łączył on w sobie funkcje zarówno handlowe jak i ekspozycyjne: jego wystawy odzwierciedlały układ prawdziwych pokojów i kładły duży nacisk na standaryzację[4]. Obiekt powstał z najnowocześniejszych ówcześnie materiałów: żelbetu i szkła, które dodatkowo zostały przez architektkę wyeksponowane. Konstrukcja umożliwiła również zwiększoną ekspozycję wnętrza przez zastosowanie ścian kurtynowych, co było szczególnie istotne ze względu na funkcję Domu Meblowego[5].
Czmutina zmarła w 2005. W 2012, w stulecie jej urodzin, odsłonięto tablicę ją upamiętniającą przy ul. Włodzimierskiej 22, przy której mieszkała[6].
Galeria edytuj
-
Siedziba Ukoopspilka, Kijów, 1957-1964 -
Hotel Tarasova Gora, Kaniów, 1962 -
Hotel Dnipro przy pl. Europejskim, Kijów, 1959-1964 -
Dom Meblowy, Kijów, 1963-1967 -
Hotel Lybid przy pl. Zwycięstwa, Kijów, 1965-1970
.jpg)
Przypisy edytuj
- ↑ Чмутіна Наталія Борисівна [online], mistaua.com [dostęp 2022-03-12] (ukr.).
- ↑ a b c Natalia Chmutina – “the Iron Lady” of Ukrainian architecture [online], ukrarchipedia.com [dostęp 2022-03-12] (ang.).
- ↑ Канал "Україна" - інформаційний партнер виставки до 100-річчя з дня народження видатного архітектора Наталії Чмутіної [online], kanalukraina.tv [dostęp 2022-03-12].
- ↑ "Superstructure": 11 Projects That Defined Kiev's Soviet Modernism [online], ArchDaily, 29 marca 2015 [dostęp 2022-03-12] (ang.).
- ↑ THE HOUSE OF FURNITURE: WHAT YOU DON'T KNOW? [online], mobrut [dostęp 2022-03-12] (ang.).
- ↑ Меморіальна дошка Наталії Чмутіній [online], КИЇВФОТО, 24 listopada 2017 [dostęp 2022-03-12] (ros.).