Thái Đức
Nguyễn Nhạc /ŋwĩəŋ ɲâːk̚/, znany jako cesarz Thái Đức /tʰǎːj ɗɨ́k̚/ (zm. 1793) – władca Wietnamu w latach 1778–1788, członek tzw. dynastii Tây Sơn /təj ʂəːn/.
| |
| cesarz Wietnamu | |
| Okres |
od 1778 |
|---|---|
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce śmierci |
1793 |
| Ojciec |
Phi Phúc |
| Rodzeństwo |
Nguyễn Huệ (Quang Trung), |
| Dzieci |
pięciu synów |
Nguyễn Nhạc i jego bracia Nguyễn Huệ i Nguyễn Lữ, znani razem jako bracia Tây Sơn, byli przywódcami ludowego powstania Tây Sơn. Jako buntownicy podbili Wietnam, zwalczając arystokratyczny ród Nguyễn (zbieżność nazwisk przypadkowa) oraz interwencje wojsk syjamskich i chińskich.
W 1778 Nguyễn Nhạc, najstarszy z braci, ogłosił się cesarzem (Hoàng đế) Wietnamu. Jego dziesięcioletnie panowanie było okresem gwałtownych zmian społecznych i wojny domowej. Gdy między braćmi doszło do rozłamu, w 1788 Nhạc odstąpił tron cesarski Nguyễn'owi Huệ, odtąd będąc stosunkowo niezależnym watażką wojskowym, akceptującym jednak władzę brata.
Gdy Nguyễn Huệ (Quang Trung) zmarł w 1792, Nhạc chciał zorganizować mu wystawny pogrzeb, jednak droga do Phú Xuân (Huế) była zablokowana przez wojsko. W 1793 oddziały Nhạca zostały zaatakowane przez armię Nguyễn Ánha. Nhạc wnioskował o pomoc u dworzan młodego cesarza Cảnh Thịnha. Żołnierze cesarscy odparli atak, jednak zagarnęli dzielnicę Nhạca. Nhạc niedługo potem zmarł.
Miał pięciu synów, wszyscy oni jednak zostali później zamordowani przez dynastię Nguyễn.
Bibliografia edytuj
- Wiesław Olszewski, Historia Wietnamu, Wrocław: Ossolineum, 1991, ISBN 83-04-03550-2.
- Nguyễn Khắc ViệnK.V., Vietnam, A long history, Hanoi: Thế Giới, 2009.