Spółgłoska zwarta dziąsłowa bezdźwięczna

typ spółgłoski

Spółgłoska zwarta dziąsłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych, oznaczany w międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA symbolem [t].

Spółgłoska zwarta dziąsłowa bezdźwięczna
Numer IPA 103
t
Jednostka znakowa

t

Unikod

U+0074

UTF-8 (hex)

74

Inne systemy
X-SAMPA t
Kirshenbaum t
IPA Braille
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Artykulacja edytuj

Opis edytuj

W czasie artykulacji tej spółgłoski:

Warianty edytuj

Opisanej powyżej artykulacji może towarzyszyć dodatkowo:

  • wzniesienie środkowej części grzbietu języka w stronę podniebienia twardego, jest to wtedy spółgłoska zmiękczona (spalatalizowana): [tʲ]
  • wzniesienie tylnej części grzbietu języka w kierunku podniebienia tylnego, jest to wtedy spółgłoska welaryzowana: [tˠ]
  • przewężenie w gardle, jest to wtedy spółgłoska faryngalizowana: [tˤ]
  • zaokrąglenie warg, jest to wtedy spółgłoska labializowana: [tʷ]

Spółgłoska może być wymówiona:

  • z rozwarciem bez plozji, jest to wtedy spółgłoska bez plozji: [].
  • z silnym przydechem (aspiracją), jest to wtedy spółgłoska przydechowa (aspirowana): [tʰ]

Przykłady edytuj

Zobacz też edytuj