Ni biedny, ni bogaty, a wręcz przeciwnie

Ni biedny, ni bogaty, a wręcz przeciwnie (hiszp. Ni pobre ni rico, sino todo lo contrario) – sztuka teatralna autorstwa Miguela Mihury oraz Tono (pod tym pseudonimem pisał Antonio Lara de Gavilán), wystawiona po raz pierwszy 17 grudnia 1943 roku w Teatro María Guerrero w Madrycie. Tekst jest komedią z licznymi elementami charakterystycznego dla Mihury absurdu i surrealizmu.

Ni biedny, ni bogaty, a wręcz przeciwnie

Ni pobre ni rico, sino todo lo contrario

Autor	Miguel Mihura Tono
Typ utworu	komedia teatralna
Wydanie oryginalne
Język	hiszpański
Data wydania	1943

Opis fabuły

Głównym bohaterem jest bogaty mieszczanin Abelardo, który – znudzony nieco życiem – zaczyna zaniedbywać swoje interesy i chodzić w miejsca nietypowe dla ludzi jego stanu, jak spotkania Koła Rolniczego. Tam właśnie poznaje młodą i piękną Margaritę, w której zakochuje się na zabój. Dziewczyna odrzuca go jednak, podkreślając swoją dumę z bycia biedną, która nie pozwala jej związać się z bogaczem. Abelardo postanawia zatem jak najszybciej roztrwonić swój majątek, aby przypaść jej do gustu. Znajduje najbardziej absurdalne sposoby, by zbiednieć – dobrowolnie pozwala się oszukiwać przy grach hazardowych czy okradać złodziejom, skupuje od naukowców-nieudaczników ich mocno wątpliwe wynalazki, a nawet zupełnie ignoruje pożar we własnej rezydencji.

W efekcie bardzo szybko staje się bezdomnym kloszardem, żyjącym na ławce w parku. Nie umie jednak dobrze żebrać, wobec czego zdaje się na dyskretną pomoc swego wiernego byłego kamerdynera oraz bogatej, zakochanej w nim bez wzajemności baronowej. Ale jego nowy stan materialny nie przekonuje Margarity, która uważa, że nadal istnieje między nimi społeczna przepaść, tylko w drugą stronę – teraz on jest skrajnie biedny, a ona nie aż tak bardzo. Zniechęcony Abelardo przegania dziewczynę i dzięki środkom pożyczonym od baronowej tworzy nową firmę, korporację koordynującą pracę żebraków na całym świecie. To pozwala mu szybko wrócić do życia w luksusie. Ceną za użyczony przez arystokratkę kapitał jest jednak konieczność spełnienia jej marzenia o małżeństwie z Abelardem. W finale na scenie pojawiają się jednak dwie panny młode – baronowa i... Margarita.

Inscenizacje w Polsce

Sztuka nie była dotąd prezentowana w Polsce w profesjonalnym teatrze. 1 grudnia 2017 miała miejsce jej publiczna prapremiera w polskim teatrze amatorskim. Produkcję wystawioną na scenie Centrum Kultury dzielnicy Bemowo w Warszawie przygotowało Stowarzyszenie Kuko, przy czym aktorzy grali oryginalnym tekstem hiszpańskim, a publiczność miała do dyspozycji napisy.