Niatri Tenpo
Niatri Tenpo także Nyatri Tsanpo[1] i Njatri Cempo (Mocarz na Tronie z Karków)[2] (tyb.: གཉའ་ཁྲི་བཙན་པོ་, Wylie: gNya'-khri bTsan-po, ZWPY: nyatri tsenpo); panował między IV a II wiekiem p.n.e., tradycja tybetańska datuje początek panowania na 127 r. p.n.e.[1] – pierwszy król Tybetu z dynastii z Jarlungu[1].
| |
| Okres |
od 127? |
|---|---|
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia |
Dynastia z Jarlungu |
Jest to być może postać legendarna, jednak istnienie tego króla potwierdzają kroniki z VIII-IX wieku n.e.[1] Pierwotnie nazywał się Pugyal i prawdopodobnie na skutek zagrożenia zewnętrznego zdołał uzyskać poparcie innych wodzów i stworzył konfederację przyjmując tytuł króla. Przypisywano mu cechy boskie o czym świadczy nadany mu przydomek lha canpo (boski mocarz)[1]. Miał pochodzić z rodu półboskich Masangów i z powodu jego dzikiego wyglądu i mocy magicznych kapłani wygnali go do Tybetu. Tam, w Jarlungu zstąpił z nieba i uznany został za bóstwo górskie[2]. Zapoczątkował panowanie 32 królów z dynastii Jarlung[1]. On i siedmiu jego następców miało zstąpić z nieba po sznurze, a sześciu potem po nim wspiąć się z powrotem do nieba, nie pozostawiając na ziemi swoich doczesnych szczątków[2].