Nicola Colonna di Stigliano
Nicola Colonna di Stigliano (ur. 15 lipca 1730 w Neapolu, zm. 31 marca 1796 w Savignano sul Rubicone) – włoski kardynał.
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
15 lipca 1730 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 marca 1796 |
| Nuncjusz apostolski w Hiszpanii | |
| Okres sprawowania |
1776–1785 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diakonat |
8 kwietnia 1776 |
| Prezbiterat |
9 kwietnia 1776 |
| Sakra biskupia |
28 maja 1776 |
| Kreacja kardynalska |
14 lutego 1785 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
28 maja 1776 |
|---|---|
| Konsekrator | |
| Współkonsekratorzy |
Życiorys edytuj
Urodził się 15 lipca 1730 roku w Neapolu, jako syn Ferdinanda Colonny i Luigii Caraccioli[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure[1]. Po zakończeniu nauki został referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej i protonotariuszem apostolskim[1]. Ponadto sprawował funkcję wicelegata w Ferrarze i kleryka Kamery Apostolskiej[1]. 8 kwietnia 1776 roku przyjął święcenia diakonatu, a dzień później – prezbiteratu[2]. 20 maja tego samego roku został mianowany tytularnym arcybiskupem Sebastii, a osiem dni później przyjął sakrę[2]. W latach 1776–1785 pełnił funkcję nuncjusza apostolskiego w Hiszpanii[2]. 14 lutego 1785 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Stefano al Monte Celio[2]. W 1786 roku został legatem w Romanii i podczas swojej posługi wydał edykt przeciwko nadużyciom prawników w kościołach Rawenny[1]. Dziewięć lat później jego misja została zakończona[1]. Zmarł 31 marca 1796 roku w Savignano sul Rubicone[1].