No Woman, No Cry

No Woman, No Cry – utwór Boba Marleya & The Wailers z 1974 roku, pochodzący z albumu Natty Dread, będący jednym z najbardziej znanych utworów reggae i Marleya. 18 lipca 1975 roku w ramach Natty Dread Tour utwór wykonany i zarejestrowany został w londyńskim Lyceum Theatre, a następnie zamieszczony na albumie koncertowym Live! Nagranie koncertowe, stanowiące obecnie najbardziej znaną wersję utworu i wydane jako singel, pojawiło się również na kompilacji Legend z 1984.

No Woman, No Cry

Wykonawca singla z albumu Live!
Boba Marleya & The Wailers
Strona B	„Kinky Reggae”
Wydany	1975
Nagrywany	1975
Gatunek	reggae
Długość	7:07
Wydawnictwo	Island Records
Producent	Bob Marley & The Wailers, Steve Smith, Chris Blackwell
Format	płyta winylowa
Twórca tekstu	Vincent Ford Bob Marley (niewymieniony)
Singel po singlu
„So Jah Seh” (1974) „No Woman, No Cry” (1975) „Jah Live” (1976)

W 2004 roku utwór został sklasyfikowany na 37. miejscu listy 500 utworów wszech czasów magazynu „Rolling Stone”. W 1995 roku cover utworu pojawił się na albumie The Score amerykańskiego hiphopowego zespołu Fugees.

Powstanie utworu

Tekst

Tytuł i refren utworu w angielszczyźnie amerykańskiej i brytyjskiej oznacza „woman, don’t cry” (pol. nie płacz, kobieto). Poza Jamajką często błędnie interpretowany jest w znaczeniu „jeżeli nie ma kobiet, nie ma powodu do płaczu”. Utwór wykonywany jest w języku jamajskim, w którym „nuh” wymawia się z krótką szwą i jest klityczną formą angielskiego „no”.

Kwestia autorstwa

Chociaż Boba Marleya uważa się za autora słów do piosenki (tekst w wielu miejscach odnosi się do niego, wspominany jest np. Georgie przygotowujący owsiankę z mąki kukurydzianej – ulubione danie Marleya) albo przynajmniej melodii, jako autora utworu podano Vincenta Forda. Był on przyjacielem Marleya z dzieciństwa, które spędzili w getcie Trenchtown w Kingston. Ford prowadził uliczną kuchnię polową; tantiemy z „No Woman, No Cry” umożliwiły mu przetrwanie.