Obrona języka
Obrona języka (szw. Språkförsvaret) – organizacja niezależna politycznie, utworzona w Szwecji w 2005 roku. Jej celem jest wzmocnienie pozycji języka ojczystego wobec szybko postępującego procesu wypierania go z różnych obszarów komunikacji międzyludzkiej przez język angielski. Organizacja nie zaprzecza roli języka angielskiego jako języka obcego. Uważa jednak, że znaczenie języka angielskiego jako języka „światowego” jest przesadzone i zagrażające egzystencji „mniejszych” języków m.in. szwedzkiego.
Historia edytuj
Per-Åke Lindblom, nauczyciel języka szwedzkiego w liceum, stworzył w 2002 roku stronę internetową pt. „Obrona języka”. Poprzez tę stronę nawiązał kontakt z innymi zainteresowanymi podobną problematyką. W roku 2005 stworzono organizację pod tą samą nazwą, czyli „Obrona języka”. Liczne seminaria, debaty, jak również strona internetowa stały się formami propagującymi ideę tej organizacji.
Działalność edytuj
Organizacja uważa, że język szwedzki znalazł się w sytuacji, w której musi aktywnie bronić swojej pozycji w stopniu wyższym niż kiedykolwiek w historii. Wobec rosnącego otwarcia na świat – przystąpienia Szwecji do Unii Europejskiej – język angielski wypiera użycie języka rodzimego z wielu dziedzin życia.
Właśnie dlatego „Obrona języka” włączyła się aktywnie w prace nad “Ustawą o języku szwedzkim”, jak również opracowanie różnych dokumentów dotyczących np. statusu języka szwedzkiego na wyższych uczelniach, czy funkcjonowania wspólnoty językowej narodów Skandynawii.
„Obrona języka” regularnie organizuje debaty i seminaria na temat różnorodnych problemów związanych ze statusem języka szwedzkiego w kraju. Między innymi wspomnieć należy seminaria poświęcone roli języka ojczystego w systemie edukacji, sytuacji języka szwedzkiego w Finlandii (jako kraju do niedawna dwujęzycznego), lecz również w całej Unii Europejskiej, czy też o języku angielskim, który całkowicie zdominował język używany w szwedzkich reklamach. Jest również bardzo aktywna w śledzeniu przestrzegania przepisów „Ustawy o języku szwedzkim”, która obowiązuje od 1 lipca 2009 roku. Do najbardziej spektakularnych akcji należą: krytyka używania języka angielskiego w adresach mejlowych członków szwedzkiego rządu, czy wymogów stawianych przez uniwersytety aby podania o pracę pisano w języku angielskim.
Bibliografia edytuj
- Per-Åke Lindblom, Arne Rubensson (red.), Szwedzki – język, który się posiada, kocha i dziedziczy. Antologia, 2011.