Wikipedia

Oficerski Yacht Club w Augustowie

Oficerski Yacht Club w Augustowie − zabytkowy obiekt turystyczny w Augustowie.

Oficerski Yacht Club w Augustowie
Symbol zabytku nr rej. A-1 z 18.08.1999
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Augustów

Adres

Al. Kardynała Wyszyńskiego 1

Styl architektoniczny

modernizm

Architekt

Juliusz Nagórski

Rozpoczęcie budowy

1934

Ukończenie budowy

1935

Położenie na mapie Augustowa
Mapa konturowa Augustowa, u góry znajduje się punkt z opisem „Oficerski Yacht Club w Augustowie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Oficerski Yacht Club w Augustowie”
Położenie na mapie województwa podlaskiego
Mapa konturowa województwa podlaskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Oficerski Yacht Club w Augustowie”
Położenie na mapie powiatu augustowskiego
Mapa konturowa powiatu augustowskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Oficerski Yacht Club w Augustowie”
Ziemia53°51′44,3″N 23°00′33,8″E/53,862306 23,009389
Multimedia w Wikimedia Commons
Oficerski Yacht-Club w 1935, fot. Judel Rotsztejn

Budynek położony jest nad Jeziorem Białym Augustowskim na półwyspie Pień przy zatoce Orzechówka[1] w części miasta nazywanej Klonownica. W sąsiedztwie znajduje się linia kolejowa nr 40 oraz przystanek kolejowy Augustów Port.

II Rzeczpospolita edytuj

Obiekt dla Oficerskiego Yacht Klubu RP w Warszawie - Oddział w Augustowie zaprojektował w stylu modernistycznym architekt Juliusz Nagórski. Budynek w stanie surowym postawiono w 1934, a oddano do użytku w 1935. Prace przy stanie surowym zajęły jedynie dwa miesiące (20 września – 20 listopada 1934)[2]. Do budowy użyto 1,6 mln cegieł 650 ton cementu, 90 ton wapna, 55 ton belek żelaznych, a także spore ilości kamienia, żwiru, piasku i drewna[2]. Przy pracach zatrudniano około 400 osób[2]. Koszt budowy wyniósł około 290 tys. złotych[2].

Pracami budowlanymi kierował inż. Stanisław Domaszewski, zaś wykonywała je firma H. Prudowskiego z Grodna. Poszczególne części obiektu miały wysokość 10, 15 i 20 metrów, zaś grubość murów wynosiła od 69 cm na pierwszej kondygnacji do 55 cm na wyższych kondygnacjach[3]. Główna część budynku miała pełnić funkcje reprezentacyjne i towarzyskie – znalazła się w niej sala balowa o wysokości 7 metrów, czytelnia, hall, pokoje brydżowe i towarzyskie[2]. Wszystkie pokoje miały wyjścia na półkoliste werandy z widokiem na jezioro i las[2]. W centralnej części budynku znajdowała się wieża, w której miał zostać umieszczony zbiornik na wodę[2].

Kubatura obiektu wynosiła 12 tys. m³, zaś długość 130 metrów[2]. W budynku znajdowały się sale towarzyskie, 80 pokojów mogących pomieścić 150 osób (40 pokojów mieszkalnych wyższej klasy i pokoje niższej klasy w części sportowej), biblioteka, łazienki, tarasy[2]. Obok głównego gmachu znajdował się budynek z salami klubowymi, a także port i hangary na sprzęt wodny.

Przystań ośrodka wykonano w miejscu dawnego bagna pogłębionego na 1,8 metra, w którym następnie pluton saperów mostowych i elektrotechnicznych wbił pale pod pomosty przy użyciu kafara elektrycznego, zasilanego ze stacji zainstalowanej na miejscu[3].

W ośrodku odpoczywali m.in. Walery Sławek, Janusz Jędrzejewicz, Edward Rydz-Śmigły i Józef Beck[4]. W marcu 1938 odbyła się w nim konferencja polsko-litewska, poprzedzająca nawiązanie stosunków dyplomatycznych[4].

Po II wojnie światowej edytuj

Po II wojnie światowej w obiekcie ulokowano Wojskowy Dom Wypoczynkowy. Obecnie mieści się w nim ośrodek turystyczny o nazwie Oficerski Yacht Club R.P. Pacific WDW[1].

Dowódcy WDW

W roku 1999 zespół obiektów Yacht Clubu został wpisany do rejestru zabytków[5]. W skład zespołu wchodzą:

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Oficerski Yacht Club R.P. Pacific WDW. [dostęp 2010-11-19].
  2. ↑ a b c d e f g h i Koffler 1934 ↓, s. 139.
  3. ↑ a b Koffler 1934 ↓, s. 138.
  4. ↑ a b Batura i Batura 1993 ↓, s. 64.
  5. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podlaskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-11-19].

Bibliografia edytuj

  • Irena Batura, Wojciech Batura: Po Ziemi Augustowskiej. Przewodnik dla turysty i wczasowicza. Suwałki: Wydawnictwo „Hańcza”, 1993. ISBN 83-900828-3-7.
  • Leon Koffler. Hallo! tu Yacht Klub Oficerski. „Nasz Głos”. 12 (30), s. 138–139, 1934. 
  • Jarosław Szlaszyński, Andrzej Makowski: Augustów. Monografia historyczna. Augustów: Urząd Miejski w Augustowie, 2007, s. 457, 730. ISBN 978-83-925620-0-9.

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Oficerski_Yacht_Club_w_Augustowie&oldid=72343338”