Operacja kwantuńska – rozpoczęta z chwilą wypowiedzenia wojny Japonii przez ZSRR (8 sierpnia 1945) operacja militarna zaplanowana przez marszałka Aleksandra Wasilewskiego, której celem było wyzwolenie spod okupacji japońskiej Mandżurii i Korei do 38 równoleżnika (24 sierpnia 1945). Operacja miała również pomścić klęskę Rosjan, poniesioną w wojnie z Japończykami 40 lat wcześniej.
|
|
|
|
|
| Czas
|
8 sierpnia – 2 września 1945
|
| Miejsce
|
Mandżuria, Mongolia Wewnętrzna, północna Korea
|
| Terytorium
|
Chiny, Mongolia
|
| Przyczyna
|
przyłączenie się ZSRR do wojny przeciwko Japonii
|
| Wynik
|
decydujące zwycięstwo ZSRR i jego sojuszników
|
| Strony konfliktu
|
|---|
|
|
| Dowódcy
|
|---|
|
|
| Siły
|
|---|
ZSRR:
1 577 225 żołnierzy,
26 137 dział,
5556 czołgów i dział samobieżnych,
5386 samolotów
Mongolia:
16 000 żołnierzy
|
Japonia:
1 217 000 żołnierzy,
5360 dział,
1155 czołgów,
1800 samolotów,
1215 pojazdów
Mandżukuo:
200 000 żołnierzy
Mengjiang:
10 000 żołnierzy
|
|
| Straty
|
|---|
12 031 zabitych lub zaginionych,
24 425 rannych
|
Wg źródeł radzieckich:
83 737 zabitych,
640 276 pojmanych
Wg źródeł japońskich:
21 000 zabitych
|
|
| brak współrzędnych
|
|---|
|
|
Ze strony japońskiej działania prowadziła tam tzw. Armia Kwantuńska. Po stronie sowieckiej działania były organizowane przez wojska Frontu Dalekowschodniego. Część wojsk radzieckich przerzucano na ten odcinek frontu tuż po opanowaniu Berlina. Główną operacyjną jednostką atakującą Armii Czerwonej był Front Zabajkalski, dowodzony przez marszałka Rodiona Malinowskiego (wcześniej dowódca II Frontu Ukraińskiego, potem Minister Obrony ZSRR), atakujący na kierunku Bajkał – Morze Wschodniochińskie.
Ofensywa radziecka nie natrafiła na silny opór. Wojska ZSRR pokonały trasę ok. 2000 km oraz góry Wielki Chingan w ciągu około tygodnia. Ponad pół miliona żołnierzy japońskich dostało się do niewoli radzieckiej. Armia Czerwona zniszczyła równie liczną Armię Kwantuńską w zaledwie 12 dni[1].
