Operacja kwantuńska – rozpoczęta z chwilą wypowiedzenia wojny Japonii przez ZSRR (8 sierpnia 1945) operacja militarna zaplanowana przez Aleksandra Wasilewskiego, której celem było wyzwolenie spod okupacji japońskiej Mandżurii i Korei do 38 równoleżnika (24 sierpnia 1945), oraz zajęcie Sachalinu i Kuryli. Miała także charakter psychologiczny. Operacja ta miała pomścić klęskę Rosjan, poniesioną w wojnie z Japończykami 40 lat wcześniej.
|
|
|
|
|
| Czas
|
8 sierpnia – 2 września 1945
|
| Miejsce
|
Mandżuria, Sachalin, Wyspy Kurylskie, Korea
|
| Terytorium
|
Azja
|
| Wynik
|
Decydujące zwycięstwo Aliantów
|
| Strony konfliktu
|
|
|
| Dowódcy
|
|
|
| Siły
|
ZSRR
1 577 225 żołnierzy
26 137 dział
5556 czołgów i dział samobieżnych
5386 samolotów
Mongolia
16 000 żołnierzy
|
Japonia
1 217 000 żołnierzy
5360 dział
1155 czołgów
1800 samolotów
1215 pojazdów
Mandżukuo
200 000 żołnierzy
Mengjiang
10 000 żołnierzy
|
|
| Straty
|
12 031 zabitych lub zaginionych
24 425 rannych
|
(radzieckie źródła)
83 737 zabitych
640 276 pojmanych
(japońskie źródła)
21 000 zabitych
|
|
| brak współrzędnych
|
|---|
|
|
Ze strony japońskiej działania prowadziła tam tzw. Armia Kwantuńska. Po stronie sowieckiej działania były organizowane przez wojska Frontu Dalekowschodniego. Część wojsk radzieckich przerzucano na ten odcinek frontu tuż po opanowaniu Berlina. Główną operacyjną jednostką atakującą Armii Czerwonej był Front Zabajkalski, dowodzony przez Rodiona Malinowskiego (wcześniej dowódca II Frontu Ukraińskiego, potem Minister Obrony ZSRR), atakujący na kierunku Bajkał - Morze Wschodniochińskie.
Ofensywa radziecka nie natrafiła na silny opór. Wojska sowieckie pokonały trasę ok. 2000 km oraz góry Wielki Chingan w ciągu około tygodnia. Ponad pół miliona żołnierzy japońskich dostało się do niewoli radzieckiej. Armia Czerwona zniszczyła równie liczną Armię Kwantuńską w zaledwie 12 dni[1].
