Oskar Saenger
Oskar August Saenger[1] (ur. 4 sierpnia 1873 w Warszawie[2], zm. 4 lutego 1930 w Berlinie) – przedsiębiorca przemysłu papierniczego, pochodzenia niemieckiego[1], prezes zarządu Spółki Pabianickiej Fabryki Papieru „Rob Saenger”[3].
| |
| Data i miejsce urodzenia |
4 sierpnia 1873 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
4 lutego 1930 |
| Stanowisko |
prezes |
| Pracodawca |
Pabianicka Fabryka Papieru Rob Saenger |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys
edytujBył jedynym synem Roberta Saengera – właściciela fabryki papieru w Pabianicach[3]. Po śmierci ojca w 1878, rodzinnym przedsiębiorstwem do 1894 zarządzał spokrewniony z jego matką Artur Steinhagen[4]. Do tego czasu, Saenger ukończył naukę w szkole średniej w Warszawie, następnie studia na Politechnice Ryskiej[1] i w Akademii Handlowej w Wiedniu[2]. Następnie odbywał praktykę w zagranicznych fabrykach papieru. Po przejęciu zarządu nad fabryką ojca w 1894[4], rozwijał przedsiębiorstwo, otwierając jego filię w nabytej fabryce celulozy i papieru we Włocławku[3].
Udziały w spółce akcyjnej Saengera nabyły francuskie przedsiębiorstwa – Paribas Banque de Paris et des Pays Bas i wydawnictwo Hachette. Jego firma osiągała na tyle dużą produkcję papieru, że była w stanie zaopatrywać rynek francuski, brytyjski oraz rynki krajów południowej Afryki[1].
W 1925 Był współzałożycielem spółki (wraz z Janem Gessnerem i Józefem Gliszczyńskim) „Towarzystwo Budowy i Eksploatacji Podmiejskiej Linii Tramwajowej Warszawa – Placówka – Izabelin”, mającej na celu uruchomienie linii tramwajowej, która zrealizowała odcinek łączący cmentarz wojskowy na Powązkach z Piaskami w 1926 roku[1].
Był twórcą przedsiębiorstwa przemysłu leśnego „Rozwadów-Kępa”. Był zaangażowany w powołanie Polskiego Towarzystwa Handlu z Rosją „Polros” i Polsko-rosyjskiego Towarzystwa Handlowego „Sowpoltorg”. Należał do Zarządu Centralnego Związku Przemysłu, Finansów i Górnictwa[3], zarządu Automobilklubu Polskiego (od 1910)[5], prezydium rady „Lewiatana”[6], komitetu Dyskontowego Banku Polskiego, a także członkiem rad lub zarządów: Spółki „Lilpop, Rau i Loewenstein”, Banku Zachodniego, Zakładów Ostrowieckich. Był założycielem Banku Prywatnego w Warszawie, przekształconego w Bank Szwajcarsko-Polski[7] i – prezesem Związku Fabryk Celulozy[8].
Saenger ponadto wybudował kilka rezydencji, m.in. pałacyk Papierni w Pabianicach[9] oraz pałac w Milanówku[1].
Życie prywatne
edytujBył synem Roberta Saengera (zm. 1878) i Marii z domu Knothe[4]. Para nie miała dzieci[1]. Spadek po Saengerze otrzymała jego żona, a także siostra – Wanda Ike-Duninowska, wdowa po baronie Karolu Albercie Ike-Duninowskim[1].
Został pochowany rodzinnym grobie na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[1].
Odznaczenia
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ a b c d e f g h i j Opaleński majątek Saengerów i baronostwa Ike-Duninowskich, [w:] Mateusz Napieralski, Dawna Wólka Węglowa. Wspomnienia mieszkańców, Warszawa 2018, ISBN 978-83-8151-127-8.
- ↑ a b Jan Bałchan, Fabryka papieru w Pabianicach pod zarządem rodziny Saengerów 1870–1930, „Rocznik Muzeum Papiernictwa” (IX), Muzeum Papiernictwa w Dusznikach Zdroju, ISSN 1897-7685.
- ↑ a b c d Z karty żałobnej. Ś. p. Oskar Saenger, „Ilustrowana Republika” (37), 7 lutego 1930, s. 4.
- ↑ a b c Jan Bałchan, Saengerowie – fabrykanci przedwojennej branży papierniczej Część 2. Oskar Saenger, papiernik, społecznik, państwowiec, „Przegląd Papierniczy” (6), sigma-not.pl, 2018 [dostęp 2023-10-07].
- ↑ 30 lecie Automobilklubu Polski Auto 1939 nr 4 s. 129–131.
- ↑ W notesiku businessmana, „Ilustrowana Republika” (132), bc.wbp.lodz.pl, 15 maja 1929 [dostęp 2023-10-15] (pol.).
- ↑ a b Z żałobnej karty, „Gazeta Handlowa” (31), 7 lutego 1930, s. 2.
- ↑ a b Deszcz krzyżów i orderów „Odrodzenia Polski”, „Głos Polski” (310), bc.wbp.lodz.pl, 11 listopada 1927, s. 1 [dostęp 2023-10-07].
- ↑ Przemek Jach, Wiemy, co będzie w zabytkowej willi [online], Pabianice – portal informacyjny, 7 marca 2022 [dostęp 2023-10-15] (pol.).
Linki zewnętrzne
edytuj- Fotografia Oskara Sanegera (ok. 1902) w towarzystwie fabrykantów i urzędników.