Wiedeń

stolica Austrii

Wiedeń (niem. Wien [viːn] ( odsłuchaj)) – stolica i największe miasto w Austrii położone w północno-wschodniej części kraju, nad Dunajem oraz miasto statutarne tworzące jednocześnie odrębny kraj związkowy.

Wiedeń
Stolica Federalna Wiedeń
Wien
Bundeshauptstadt Wien
Ilustracja
Herb Flaga
Herb Flaga
Przydomek: Mozartstadt
Państwo

 Austria

Kraj związkowy

 Wiedeń

Burmistrz

Michael Ludwig

Powierzchnia

414,82 km²

Wysokość

174 m n.p.m.

Populacja (1 stycznia 2023)
• liczba ludności
• gęstość


2 005 760[1]
4778 os./km²

Nr kierunkowy

01

Kod pocztowy

1010–1423, 1600, 1601, 1810, 1901

Tablice rejestracyjne

W

Podział miasta

23 dzielnice

Plan Wiednia
Położenie na mapie Dolnej Austrii
Mapa konturowa Dolnej Austrii, po prawej znajduje się punkt z opisem „WiedeńStolica Federalna Wiedeń”
Położenie na mapie Austrii
Mapa konturowa Austrii, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „WiedeńStolica Federalna Wiedeń”
Ziemia48°13′N 16°22′E/48,216667 16,366667
Strona internetowa

Wiedeń jest ośrodkiem administracyjnym, przemysłowym, handlowo-usługowym, akademickim, turystycznym i kulturalnym o znaczeniu międzynarodowym. Jest siedzibą austriackich urzędów centralnych (w tym parlamentu, prezydenta i rządu), związków wyznaniowych działających na terenie Austrii, a także licznych przedsiębiorstw, stowarzyszeń, organizacji i uczelni. Vienna International Centre jest jednym z czterech kompleksów, w których ulokowane są instytucje Organizacji Narodów Zjednoczonych. Swoje siedziby w Wiedniu mają również, MAEA, OBWE oraz OPEC. W skali kraju miasto stanowi najważniejszy węzeł drogowy i kolejowy oraz lotniczy.

Został założony około 500 p.n.e. jako osada celtycka. W 15 p.n.e. stał się rzymskim posterunkiem granicznym. Prawa miejskie uzyskał w roku 1221, stając się jednym z największych i najważniejszych miast Świętego Cesarstwa Rzymskiego (Starej Rzeszy), a po jego upadku – stolicą Cesarstwa Austrii, a następnie Austro-Węgier. W roku 1918 stał się stolicą Republiki Austrii.

Historyczne centrum miasta, pełne zabytków ze wszystkich epok historycznych z przewagą XIX-wiecznego historyzmu i secesji przełomu XIX i XX wieku, zostało w 2001 roku wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Ze względu na bogactwo atrakcji należy do najchętniej odwiedzanych miast Europy.

Według danych z 1 stycznia 2023 roku liczba ludności miasta wynosi 1 982 097[1] (1. miejsce w Austrii), natomiast powierzchnia – 414,87 km² (również 1. miejsce w Austrii). Wiedeń oficjalnie podzielony jest na 23 dzielnice. Obszar metropolitalny Wiednia liczy, według danych z 2018 roku 2 838 558 mieszkańców.

Wiedeń, według raportu amerykańskiego Mercera[2], oceniającego 221 najważniejszych metropolii, jest miastem o najwyższej jakości życia na świecie. W rankingu oceniano m.in. sytuację ekonomiczną, stan środowiska naturalnego, wskaźnik przestępczości, dostęp do oświaty i kultury oraz jakość służby zdrowia. Austriacka stolica uzyskała 108,6 pkt (pozycję miasta ustalano w odniesieniu do Nowego Jorku, któremu przypisano ranking 100,0) zaś 2. i 3. miejsca zajęły szwajcarskie Zurych i Genewa.

Historia

edytuj
 
Plac Stephansplatz w centrum miasta

Założony około 500 p.n.e., Wiedeń był pierwotnie osadą plemienia Bojów. W 15 p.n.e. miasto pełniło funkcję rzymskiego posterunku granicznego (Vindobona) strzegącego Imperium Rzymskiego przed najazdami germańskich plemion z północy.

W 1221 roku Wiedeń uzyskał prawa miejskie. We wczesnym średniowieczu miasto rządzone było przez dynastię Babenbergów, a po jej wygaśnięciu, od 1251 do 1276, znajdowało się pod panowaniem czeskiego króla Przemysła Ottokara II, za którego rządów nastąpił okres rozkwitu gospodarczego, mimo pożarów w 1258 i 1262[3]. Wówczas, w 1261, w Wiedniu został zawarty pokój między Czechami a Węgrami. W 1276 roku rządy objęła dynastia Habsburgów. Za ich rządów Wiedeń stał się stolicą Świętego Cesarstwa Rzymskiego, siedzibą biskupstwa, centrum naukowym i kulturalnym. W czasie panowania Rudolfa IV Założyciela (1358–1365) rozpoczęła się budowa katedry św. Szczepana, utworzono uniwersytet. W 1485 roku Wiedeń został zdobyty przez króla węgierskiego Macieja Korwina[4]. Pod jego panowaniem pełnił przez pięć lat funkcję stolicy Królestwa Węgier. Jako znaczący ośrodek handlowy Europy Środkowej w XVI wieku Wiedeń był miastem bardzo zróżnicowanym narodowościowo. Dramatopisarz Wolfgang Schmeltzl w 1548 porównał miasto do wieży Babel, i wśród usłyszanych w Wiedniu języków wymienił m.in. grecki, łacinę, francuski, turecki, hiszpański, czeski, łużycki, włoski, węgierski, niderlandzki, chorwacki, serbski, polski i aramejski[5]. Od połowy XVI wieku zaczęto rozbudowywać fortyfikacje miejskie z powodu ciągłego zagrożenia ze strony tureckiej. W XVI i XVII wieku, dwukrotnie zdołano odeprzeć ataki Turków, również dzięki pomocy ze strony Polski (odsiecz wiedeńska). W XVI wieku w Wiedniu rozpoczął się okres reformacji. W 1679 roku miasto dotknęła epidemia zarazy, która pochłonęła życie około 70 tys. mieszkańców.

 
Wiedeń w 1858

Po serii klęsk, które nawiedziły miasto, w XVIII wieku rozpoczął się tzw. „złoty okres” w historii miasta. Znacznie rozwinęły się handel, przemysł, kultura i sztuka. W latach 1814–1815 w Wiedniu obradował kongres wiedeński, na którym ustalono nowy ład w Europie. W okresie Wiosny Ludów, w 1848 roku doszło do licznych manifestacji społecznych w mieście, mieszkańcy domagali się wprowadzenia reform w kraju. Wkrótce po tym władzę objął Franciszek Józef I, który doprowadził do utworzenia monarchii austro-węgierskiej w 1867 roku. W owym czasie zlikwidowano mury obronne, by na ich miejscu zbudować reprezentacyjną ulicę miasta, Ringstraße. Wówczas też powstało wiele budowli, które do dziś pełnią swą reprezentacyjną funkcję. Jako stolica imperium, Wiedeń już w latach dwudziestych (konkretnie w 1826 r.) uzyskał połączenie żeglugowe z Budapesztem, obsługiwane przez Towarzystwo Żeglugi Parowej Dunaju. Na początku lat pięćdziesiątych podróż statkiem rzecznym zajmowała czternaście godzin[6].

W roku 1918, po zakończeniu I wojny światowej, Wiedeń stał się stolicą republiki austriackiej. W latach 20. i 30. XX wieku stolica Austrii była bastionem socjalizmu, wtedy też uzyskała przydomek „Czerwony Wiedeń”. W 1938 roku, do Wiednia triumfalnie wkroczył Adolf Hitler, który przekonywał Austriaków o znaczeniu Austrii dla Rzeszy. W tymże roku nastąpiło też Przyłączenie Austrii, przez co Wiedeń utracił funkcję stolicy na rzecz Berlina, by stać się prowincjonalnym miastem na rubieżach Rzeszy.

W 1945 udana ofensywa przeprowadzona przez Związek Radziecki pozwoliła na przejęcie Wiednia z rąk Niemców. Po 1945 Wiedeń ponownie stał się stolicą Austrii. Początkowo, podobnie jak Berlin, miasto podzielono na cztery strefy okupacyjne. W latach 1973–1979 wybudowano kompleks budynków Vienna International Centre. W 2014 otwarto dworzec kolejowy Wien Hauptbahnhof.

Podział administracyjny

edytuj
 
Dzielnice Wiednia

Wiedeń dzieli się na 23 dzielnice (Bezirk), które nie są jednak samodzielnymi jednostkami administracyjnymi (samorządowymi), odpowiadającymi powiatom w pozostałych krajach związkowych Austrii, a tylko częściami jednolitej administracji miejskiej. Mają jednak pewne (wąskie) uprawnienia i są okręgami wyborczymi do rady miasta, co daje im pewną tożsamość polityczną. Numery dzielnic występują na tablicach z nazwami ulic i placów[7].

  1. Innere Stadt (centrum) – 16 797 osób
  2. Leopoldstadt – 97 677
  3. Landstraße – 85 713
  4. Wieden – 31 187
  5. Margareten – 53 101
  6. Mariahilf – 29 769
  7. Neubau – 30 515
  8. Josefstadt – 23 955
  1. Alsergrund – 39 895
  2. Favoriten – 179 179
  3. Simmering – 91 606
  4. Meidling – 89 172
  5. Hietzing – 51 014
  6. Penzing – 85 443
  7. Rudolfsheim-Fünfhaus – 72 593
  8. Ottakring – 96 377
  1. Hernals – 53 409
  2. Währing – 48 147
  3. Döbling – 69 324
  4. Brigittenau – 84 159
  5. Floridsdorf – 144 811
  6. Donaustadt – 162 592
  7. Liesing – 94 801

Demografia

edytuj

Już w pierwszych latach XIX wieku Wiedeń zamieszkiwało 200 tys. osób. W latach 40. liczba ta wzrosła do ½ mln, by w kolejnych latach osiągnąć 1 mln (lata 70.) i 1,5 mln (lata 90. XIX wieku). W roku 1916 Wiedeń był miejscem zamieszkania 2¼ mln obywateli Austro-Węgier. Była to największa liczba mieszkańców w całej historii miasta.

1 stycznia 2015 23 dzielnice miasta zamieszkiwało ponad 1,79 mln osób. Prawie 77,7% wiedeńczyków stanowią rdzenni Austriacy. Pozostałe 386,4 tys. stanowią obcokrajowcy, których udział w ludności od wielu lat systematycznie rośnie. W roku 2002 stanowili oni 16,4% mieszkańców stolicy, w 2012 było ich 22,3%. Wiedeń jest głównym skupiskiem Polonii w Austrii.

Klimat

edytuj
Średnia temperatura i opady dla miasta Wiedeń
Miesiąc Sty Lut Mar Kwi Maj Cze Lip Sie Wrz Paź Lis Gru Roczna
Średnie temperatury w dzień [°C] 4 6 10 16 21 24 27 27 21 15 8 5 15,3
Średnie temperatury w nocy [°C] -1 0 4 8 13 15 17 18 14 9 4 1 8,5
Opady [mm] 21 29 39 39 61 63 67 67 50 33 44 35 548
Źródło: NajlepszaPogoda.com[8] 17.10.2016

Architektura

edytuj
 
Pałac Schönbrunn
 
Volksgarten. Wiedeń. Austria
 
Glorieta w ogrodach pałacu Schönbrunn

W Wiedniu można znaleźć budowle reprezentujące wszystkie najważniejsze style architektoniczne, począwszy od romańskiego kościoła św. Ruprechta przez gotycką katedrę św. Szczepana, barokowy kościół św. Karola, klasycystyczny parlament aż do budynków współczesnych takich jak modernistyczne osiedle mieszkaniowe Wohnpark Alterlaa z lat siedemdziesiątych XX wieku. W XIX wieku architektura wiedeńska stała się inspiracją dla innych miast byłego Imperium Austro-węgierskiego, takich jak Budapeszt, Kraków czy Lwów. Zabytki znajdują się przeważnie w centrum (Innere Stadt).

Centrum historycznego Wiednia było otoczone murami obronnymi, które zostały zburzone w 1857 roku, by umożliwić miastu dalszy rozwój terytorialny i docelowo wchłonąć okoliczne miejscowości. W miejsce murów obronnych powstała szeroka aleja Ringstraße, wzdłuż której powstały reprezentacyjne budowle użyteczności publicznej, w tym ratusz, Burgtheater, uniwersytet, parlament, Muzeum Historii Sztuki i opera.

Zabytki i turystyka

edytuj
 
Gotycka Katedra św. Szczepana
  • Gotycka Katedra św. Szczepana (niem. Stephansdom) – jeden z najcenniejszych zabytków sakralnych w Wiedniu. Budowla kościoła związana jest ściśle ze staraniami Babenbergów i Habsburgów o własne biskupstwo wiedeńskie. Budowa kościoła zakończyła się w 1276 roku. Przebudowa w stylu gotyckim rozpoczęła się w roku 1304.
 
Ratusz
  • Budynek parlamentuattyka przyozdobiona jest marmurowymi figurami przedstawiającymi uczonych i starożytnych mężów stanu. W środkowej części budynku znajdują się Sala Kolumnowa i Sala Przyjęć z galerią portretów.
  • Kościół św. Ruprechta (niem. Ruprechtskirche) – najstarszy kościół Wiednia, wielokrotnie rekonstruowany i przebudowywany. Nawa główna i niższe piętra wieży pochodzą z XI wieku. Pierwotnie służył rybakom i żeglarzom, którzy modlili się w nim o pomyślną podróż.
  • Kościół św. Karola Boromeusza (niem. Karlskirche) – bogato zdobiona budowla reprezentująca styl barokowy. Kościół zbudowany został na polecenie Karola VI po ostatniej z kilku epidemii dżumy, które nawiedziły Wiedeń. Budowa trwała w latach 1716–1737, architektem był Johann Bernhard Fischer von Erlach. Kościół wzniesiono na planie elipsy połączonej z krzyżem greckim. W centrum fasady, na osi z kopułą, umieszczono portyk, flankowany przez dwie kolumny (dzwonnice) pokryte spiralnie biegnącymi płaskorzeźbami.
 
Kościół Wotywny
  • Kościół Wotywny (niem. Votivkirche) – wybudowany w latach 1855–1879 i ufundowany przez cesarza Maksymiliana. Architekci wzorowali się na francuskich katedrach gotyckich z XIII wieku. Ta okazała, trójnawowa bazylika z transeptem i wielobocznie zamkniętym prezbiterium oraz dwuwieżową fasadą posiada bogate detale architektoniczne: sterczyny, pinakle, kwiatony, maswerki i łuki oporowe. Kościół nakryty jest wysokimi dachami dwuspadowymi pokrytymi glazurowaną kolorową dachówką, analogiczną do dachów katedry wiedeńskiej. Dwie potężne wieże kościoła liczą po 99 metrów wysokości.
  • Kościół Świętej Trójcy (niem. Wotrubakirche), który powstał w 1976 roku, został uznany za „dzieło sztuki nowoczesnej”[9] i „jest to jedna z najważniejszych budowli sakralnych okresu powojennego w Europie Środkowej”, reprezentuje brutalizm, który jest nurtem architektury późnego modernizmu[10].
  • Wiener Prater – największy park publiczny w środkowej Europie i jeden z największych na świecie. Park zajmuje około 1700 ha. W 1766 roku cesarz Józef II udostępnił mieszkańcom dawne tereny łowieckie Habsburgów. Dało to początek powstaniu parku rozrywki. Na Praterze znajdują się stadion sportowy im. Ernsta Happela oraz lunapark, który obecnie jest największym europejskim wesołym miasteczkiem. W lunaparku znajduje się około 280 atrakcji. Każda kosztuje w granicach od 1 do 15 Euro. Są tu dostępne prawie wszystkie rodzaje karuzel świata.

Pałace

edytuj
 
Pałac Hofburg
  • Belweder – obiekt pełniący funkcję zespołu pałacowo-ogrodowego, który za swoich czasów był letnią rezydencją księcia Eugeniusza.
  • Pałac Hofburg – dawna rezydencja cesarska pełniąca funkcję pałacu zimowego. Budowa rozpoczęła się w XIII wieku, a w kolejnych epokach budynek był wielokrotnie przebudowywany.

Transport

edytuj
 
Wiedeń ma znakomitą sieć tramwajową, jedną z najstarszych w Europie
Osobne artykuły: Tramwaje w WiedniuMetro w Wiedniu.

Kolejowy

edytuj

Głównym dworcem do 13 grudnia 2009 był Wien Südbahnhof, którego połączenia na czas przebudowy przejął dworzec Wien Meidling. Ruch w kierunku Salzburga, Zurychu i Niemiec obsługiwał dworzec Wien Westbahnhof. Połączenia lokalne obsługiwane były przez S-Bahn w Wiedniu. W 2014 roku otwarto nowy dworzec Wien Hauptbahnhof, który przejął większość ruchu dalekobieżnego[11].

Lotniczy

edytuj

Port lotniczy Wiedeń-Schwechat to największe międzynarodowe lotnisko w Austrii, oddalone o 18 km na południowy wschód od Wiednia, leży w pobliżu miasta Schwechat. W roku 2023 obsłużyło prawie 29,5 mln pasażerów[12].

Kultura

edytuj
 
Burgtheater

Wiedeń jest znaczącym ośrodkiem kultury europejskiej. Oprócz licznych muzeów, teatrów i galerii sztuki, znajdują się tu gmach opery z 1861 roku, i klasycystyczny budynek Filharmonii z 1842 roku.

 
Instytut Polski w Wiedniu

Muzyka

edytuj

Kompozytorzy związani z Wiedniem to kompozytorzy XVIII wieku określeni jako klasycy wiedeńscyJoseph Haydn, Wolfgang Amadeus Mozart i Ludwig van Beethoven, a także Christopha Willibalda Glucka, Antonia Salieriego czy Franza Xavera Süssmayra.

Z Wiedniem związani są również: Franz Schubert, Franz Liszt, Johannes Brahms, Johann Strauss (ojciec), Johann Strauss (syn), Franz Lehar, Joseph Lanner, Anton Bruckner, Gustav Mahler oraz kompozytorzy XX wieku, przedstawiciele tzw. drugiej szkoły wiedeńskiej: Arnold Schönberg, Anton Webern, Alban Berg oraz Ernst Křenek, czy Hans Graf.

W Wiedniu swoje siedziby mają słynna orkiestra austriacka Wiener Philharmoniker oraz chór chłopięcy Wiener Sängerknaben.

Z Wiednia transmitowane są corocznie 1 stycznia Koncerty Noworoczne.

Literatura

edytuj

Wśród literatów, którzy związani byli z Wiedniem na uwagę zasługują:

Muzea i galerie

edytuj
 
Muzeum Historii Sztuki w Wiedniu (Kunsthistorisches Museum)

Na terenie Hofburga w 1. dzielnicy, Innere Stadt, znajduje się wiele muzeów związanych z panowaniem dynastii Habsburgów, w tym:

Przy placu Maria-Theresien-Platz w 1. dzielnicy:

Niemal bliźniacze budynki obu muzeów stoją naprzeciwko siebie i zaliczane są do najokazalszych wiedeńskich budowli.

Inne muzea na terenie 1. dzielnicy Wiednia:

 
Galeria Albertina
 
MuseumsQuartier
 
Kościół Świętej Trójcy w Wiedniu (niem. Wotrubakirche), arcydzieło modernizmu
 
Osiedle mieszkaniowe Wohnpark Alterlaa w Wiedniu, arcydzieło modernizmu. Wyróżnia się wspólnymi tarasami dachowymi z basenami i saunami oraz prywatnymi wiszącymi ogrodami w każdym budynku.

W 7. dzielnicy, Neubau, znajduje się kompleks architektoniczny MuseumsQuartier (Dzielnica Muzeów). Całość zajmuje powierzchnię 90 000 m², co czyni go jednym z największych tego typu kompleksów na świecie. Jest miejscem wystaw, koncertów, spektakli tanecznych, wieczorów autorskich. Obszar odwiedzany jest przez ponad 3 mln turystów rocznie. Na terenie MuseumsQuartier znajdują się:

Inne muzea na terenie Wiednia:

Teatry i opery

edytuj

Oświata i nauka

edytuj

Uniwersytet Wiedeński (niem. Universität Wien), założony 12 marca 1365, jest najstarszą uczelnią w niemieckojęzycznym obszarze językowym. Uczelnia została założona przez Rudolfa IV. Nowoczesną organizację uczelni wprowadził Franciszek Józef. Obecnie uczy się tu ponad 60 tys. studentów, a biblioteka uniwersytecka liczy ponad 2 mln tomów.

Uniwersytet Techniczny w Wiedniu (niem. Technische Universität Wien), założony w 1815 roku przez Franciszka II Habsburga, jest największą uczelnią techniczną w Austrii. Obecnie kształci ponad 20 tys. osób na ośmiu wydziałach.

Najstarszą szkołą średnią w Wiedniu jest Akademisches Gymnasium, założone w 1553 roku.

Opieka zdrowotna

edytuj

Początki naukowej medycyny w Austrii związane są z założeniem Uniwersytetu w Wiedniu w roku 1365, na którym Galeazzo de Sancta Sophia z Padwy oraz jego austriacki uczeń J. Aygel przeprowadzali pierwsze przełomowe sekcje zwłok.

Obecnie w Wiedniu znajduje się jeden z dwóch największych szpitali klinicznych na świecie – Allgemeines Krankenhaus der Stadt Wien(inne języki) (AKH). Szpital Publiczny (AKH) ma powierzchnię 345 000 m², mieści 27 klinik uniwersyteckich, 10 instytutów klinicznych, 42 oddziały kliniczne, 62 przychodnie ogólne i 335 ambulatoriów specjalistycznych, 80 oddziałów zwykłych, 21 oddziałów intensywnej opieki medycznej, 51 sal operacyjnych, 21 gabinetów zabiegowych i dysponuje 2200 łóżkami. W 2009 roku w AKH przeprowadzono 48 039 operacji; personel liczył 8955 osób. Szpital Publiczny AKH, ściąga do Wiednia liczne kongresy dzięki swoim osiągnięciom naukowym i światowej reputacji. Europejski Kongres Kardiologów, który odbył się po raz czwarty w austriackiej stolicy w 2007 roku był miejscem spotkań 40 000 lekarzy z całego świata. Do wartych odnotowania osiągnięć należy zaliczyć wstawienie najmniejszego na świecie implantu ucha wewnętrznego. Duże postępy poczyniono także w leczeniu raka, chirurgii kręgosłupa i transplantacji komórki chrzęstnej. O znaczeniu wiedeńskiej medycyny świadczą cztery Nagrody Nobla zdobyte w XX wieku przez tutejszych lekarzy. Byli to: Robert Barany, Julius Wagner-Jauregg, Karl Landstiner oraz Otto Lewi.

Szpital w Wiedniu jest bardzo znany wśród polskich pacjentów chorujących na mukowiscydozę oraz oczekujących na łączony przeszczep serca i płuc. Ze względu na fakt, że do tej pory wykonano w Polsce (w Zabrzu) zaledwie jeden przeszczep płuca u pacjenta z mukowiscydozą większość chorych poddaje się tej operacji w Wiedniu.

Ważniejsze wydarzenia

edytuj

Zakupy

edytuj

Największe centrum handlowe Wiednia to Donauzentrum.

W mieście działają dwa duże kluby piłkarskie: Rapid Wiedeń oraz Austria Wiedeń, grające w Bundeslidze. Podczas Euro 2008 na Ernst-Happel-Stadion rozegrano cztery mecze grupowe, dwa ćwierćfinałowe, jeden półfinał i finał. Znanym przedstawicielem innych dyscyplin jest także drużyna hokejowa Vienna Capitals.

Specjały kulinarne

edytuj
 
Gotowana wołowina – Tafelspitz, narodowe danie Austriaków
  • Tort Sachera – bardzo słodkie ciasto czekoladowe z grubą warstwą polewy czekoladowej, przekładane konfiturą morelową. Oryginalnie serwowane w kawiarni Hotelu Sacher, znane jest dziś na całym świecie
  • Wiener Melange(inne języki) (z franc. melanger – mieszać) – czarna kawa z „lekko ubitym” mlekiem (podobna do włoskiego Cappuccino). Do Wiener Melange używa się jednak kawy niezbyt mocnej, poza tym ziarna są często kandyzowane[13].
  • Wiener Schnitzel – panierowany kotlet cielęcy
  • Tafelspitz – gotowana wołowina w wywarze z jarzyn, serwowana z sosem chrzanowym. Austriackie danie narodowe. Przysmak cesarza Franciszka Józefa.
  • Bardzo popularne są tutaj budki uliczne, tzw. Würstelstand, otwarte dniem i nocą, serwujące m.in. kiełbaski. Najbardziej popularne to: frankfurterki, Käsekrainer (ostro przyprawione kiełbaski wieprzowe z kawałkami sera), Bratwurst (białe kiełbaski wieprzowe).
  • Apfelstrudel(inne języki) – bardzo popularny deser. Rolada z jabłkami serwowana na ciepło z sosem waniliowym. Inną odmianą jest Millirahmstrudel (rolada ze śmietaną).
  • W zimie w budkach na ulicach sprzedawane są Maroni (gorące kasztany) oraz grube placki ziemniaczane.

urodzone w Wiedniu

edytuj

związane z miastem

edytuj

Współpraca

edytuj

Miejscowości partnerskie:

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Bevölkerungsstand - Statistiken [online], www.wien.gv.at [dostęp 2024-08-21].
  2. mercer.com – City Ranking Tables.
  3. Ottokar II. Přemysl – Wien Geschichte Wiki [online], www.geschichtewiki.wien.gv.at [dostęp 2019-12-03] (niem.).
  4. Karl Vocelka, Wien zwischen Grenzfestung und Residenzstadt, w: Metropolen im Wandel: Zentralität in Ostmitteleuropa an der Wende vom Mittelalter zur Neuzeit, Akademie Verlag, Berlin 1995, s. 270.
  5. Karl Vocelka, Wien zwischen Grenzfestung und Residenzstadt, w: Metropolen im Wandel: Zentralität in Ostmitteleuropa an der Wende vom Mittelalter zur Neuzeit, Akademie Verlag, Berlin 1995, s. 269–270.
  6. J. Osterhammel, Historia XIX wieku. Przeobrażanie świata, tłum. I. Drozdowska-Broering, J. Kałązny, A. Peszke, K. Śliwińska, Poznań 2013, s. 947.
  7. Bevölkerungsstand 1.1.2012.
  8. Pogoda w Wiedniu według miesięcy. [dostęp 2016-10-17].
  9. „Wir lieben Sichtbeton!” 2019 https://www.beton.org/inspiration/architektur/objekt-details/ergaenzungsbau-wotrubakirche-wien/.
  10. Ingeborg Schödl „Der Sonntag” Ein „Bollwerk des Glaubens” 17.06.2021.
  11. Wiedeń: otwarcie Hauptbahnhof w niedzielę [online], turystyka24.tv [dostęp 2024-04-26] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (pol.).
  12. Viennaairport - Traffic results [online], www.viennaairport.com, 18 stycznia 2024 [dostęp 2024-11-07] (ang.).
  13. Wiedeński melanż · I love Wien, „I love Wien”, 17 maja 2017 [dostęp 2018-02-18] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-18] (pol.).