Osvaldo Guidi

Osvaldo Guidi
Imię i nazwisko	Osvaldo Oreste Guidi
Data i miejsce urodzenia	10 marca 1964 ; Máximo Paz (Santa Fe), Argentyna
Data i miejsce śmierci	17 października 2011 ; Buenos Aires, Argentyna
Zawód	aktor, dramaturg, reżyser teatralny
Lata aktywności	1984–2011

Osvaldo Oreste Guidi^[1] (ur. 10 marca 1964 w Máximo Paz, zm. 17 października 2011 w Buenos Aires) – argentyński aktor teatralny, telewizyjny i filmowy, dyrektor teatru dramatycznego^[2]. Wystąpił w roli Bernarda Avelleyra w telenoweli Zbuntowany anioł, produkowanej w latach 1998–1999 przez argentyński kanał telewizyjny TeLeFe.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Máximo Paz w prowincji Santa Fe w Argentynie^[3]. Już od dziecka interesował się aktorstwem. Gry aktorskiej uczył się u renomowanych aktorów i reżyserów, takich jak m.in. Agustín Alezzo, Lito Cruz, Augusto Fernández, Carlos Gandolfo czy Alberto Ure. Studiował także pedagogikę teatru u Raúla Serrana i Joy Morrisa^[4].

Kariera

Był już cenionym aktorem teatralnym, zanim w 1984 trafił na ekran telewizyjny w telenoweli Canal 13 Dos vidas y un destino. Za rolę chorego na AIDS Sebastiána Aguirre w argentyńskiej telenoweli Canal 13 Celeste (1991)^[5] u boku aktorki Andrei del Boca i Gustavo Bermúdeza, otrzymał w 1992 nagrodę APTRA Martin Fierro za najlepszą rolę drugoplanową^[6]. Obierając statuetkę stwierdził, że był pierwszym aktorem, „który grał śmiertelnie chorą osobę w telewizji”. W 1992 po raz kolejny spotkał się z Andreą del Bocą w roli głównej na planie telenoweli Antonella. Potem pracował w teatrze jako nauczyciel, aktor, autor, a także reżyser.

W 1998 powrócił na mały ekran wcielając w rolę Bernarda Avelleyra w telenoweli Zbuntowany anioł z Natalią Oreiro i Facundo Araną.

Śmierć

17 października 2011 w wieku 47 lat Osvaldo Guidi popełnił samobójstwo^[7]; powiesił się w swojej szkole teatralnej w Buenos Aires, gdzie również mieszkał^[8]. Powodem decyzji o odebraniu sobie życia był brak otrzymania w ciągu ostatnich 12 lat żadnej roli na miarę jego możliwości i dotychczasowych sukcesów w Celeste i Zbuntowanym aniele, a także zapomnienie przed kamerami. Guidi nie mógł pogodzić się z faktem, że nie odnosi sukcesów w dziedzinie, której poświęcił życie^[7]^[9].

W dniu śmierci napisał na swoim profilu na Facebooku słowa:

Wiem co to sukces, nagrody, ciemne strony nagród. Ja jedyny mogę cokolwiek dla siebie zrobić. (Viví el éxito, los premios, los castigos de los premios, yo soy el único que puede hacer algo por mí)

^[10]

Filmografia

Filmy

1979: Contragolpe
1980: Canción de Buenos Aires
1982: Plata dulce
1998: Tango (Tango, no me dejes nunca)
2000: Apariencias jako gej
2000: Sin reserva
2004: Peligrosa obsesión

Produkcje telewizyjne

1987: Stellina (hiszp. Estrellita mia)
1988: La bonita página
1988: De carne somos
1989: Rebelde
1991: Manuela
1991: Chiquilina mía
1991: Celeste
1992: Antonella
1993: Zona de riesgo
1993: Casi todo casi nada
1994: Milagros^[a]
1994: Con alma de tango
1994: Más allá del horizonte
1995: Poliladron
1996: Chiquititas (nieemitowana w Polsce)
1999: Zbuntowany anioł (hiszp. Muñeca brava)
2000: Primicias
2000: Amor latino
2002: Infieles
2003: Resistiré
2003: Costumbres argentinas
2004: La niñera
2005: Hombres de honor
2005: Casados con hijos
2005: Amor mío
2006: Chiquititas^[b]
2006: Se dice amor

Teatr

Obsada aktorska

El enfermo imaginario (na podstawie sztuki Molieraa Chory z urojenia)^[11]
Feizbuk Stars (reż. José Marí Muscari)^[12]^[13]
Escoria (na podstawie książki Isaaca Bashevisa Singera, niepublikowanej w Polsce)^[14]
Partes iguales (na podstawie książki Gonzalo G. Djembé, niepublikowanej w Polsce)^[15]
Que siga la milonga^[16]
Cyrano de Bergerac (na podstawie sztuki Edmonda Rostanda w Polsce wydanej pod tytułem oryginalnym)^[17]
Volpone y el zorro (na podstawie sztuki Bena Jonsona w Polsce wydanej pod tytułem Volpone albo lis)^[18]
Scapino (na podstawie sztuki Szelmostwa Skapena autorstwa Moliera)^[19]

Reżyseria

Ibseniana^[20]
Tango mortal^[21]
Milonga de ángeles
Sexo necesidad maldita
Yepeto

Uwagi

↑ W Polsce w latach 2001–2002 była emitowana telenowela „Cud miłości” o oryginalnej nazwie „Milagros”. Jest to jednak zupełnie inny serial produkcji peruwiańskiej.
↑ Jest to spinn-off opery mydlanej o tym samym tytule z 1996 r. (również grał w niej Guidi), produkcji Cris Morena i Disney Channel.

Przypisy

↑ Personalidade: Osvaldo Guidi (Argentina). InterFilmes.com. [dostęp 2020-01-11]. (port.).
↑ Osvaldo Guidi. FamousFix. [dostęp 2020-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-11)]. (ang.).
↑ Osvaldo Guidi. ČSFD.cz. [dostęp 2020-01-11]. (cz.).
↑ Osvaldo Guidi. Alternativa Teatral. [dostęp 2020-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-20)]. (hiszp.).
↑ Se suicidó el actor Osvaldo Guidi. FM Riel. [dostęp 2020-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-11)]. (hiszp.).
↑ Si è suicidato Osvaldo Guidi, star delle telenovelas. „Vanity Fair”. [dostęp 2020-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-11)]. (wł.).
↑ ^a ^b Se suicidó el actor Osvaldo Guidi. Exitoina. [dostęp 2018-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-17)]. (hiszp.).
↑ La verdad sobre el suicidio de Osvaldo Guidi. Exitoina. [dostęp 2020-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-20)]. (hiszp.).
↑ Se suicidó Osvaldo Guidi en su escuela de teatro. Minutouno.com. [dostęp 2018-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-20)]. (hiszp.).
↑ Porqué se suicidó el actor Osvaldo Guidi. continental.com.ar. [dostęp 2020-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-11)]. (hiszp.).
↑ FernandoF. Vicente FernandoF., El enfermo imaginario, wyd. Edición: 1, Barcelona: Editorial Bambú, 2010, ISBN 978-84-8343-103-0 [dostęp 2018-08-21] .
↑ Agus_rey: Osvaldo Guidi se incorpora a „Feizbuk Stars”. NOTIREY, 2010-08-08. [dostęp 2018-08-20]. (hiszp.).
↑ Feizbuk Stars de José María Muscari en Alternativa Teatral. Alternativa Teatral. [dostęp 2018-08-21]. (hiszp.).
↑ Isaac BashevisI.B. Singer Isaac BashevisI.B., Escoria, Barcelona: RBA., 1994, ISBN 978-84-473-0093-8 [dostęp 2018-08-21] .
↑ LinaL. Zutaute LinaL., A partes iguales / Equal parts, Pontevedra: Oqo Editora, 1 lipca 2012, ISBN 978-84-9871-390-9 [dostęp 2018-08-21] (hiszp.).
↑ Que siga la milonga [online], lanacion.com.ar [dostęp 2018-08-21] (hiszp.).
↑ s, EteelE. Lawson EteelE., Cynthia B.C.B. Kerr Cynthia B.C.B., Cyrano de Bergerac, Reissue edition, Signet, 6 marca 2012, ISBN 978-0-451-53198-8 [dostęp 2018-08-21] (ang.).
↑ BenB. Jonson BenB., Volpone, wyd. Edición: edición, Madrid: Cátedra, 25 lutego 2002, ISBN 978-84-376-1955-2 [dostęp 2018-08-21] .
↑ search results Moliere search results, Scapino, London: Nick Hern Books, 29 lipca 2005, ISBN 978-1-85459-888-2 [dostęp 2018-08-21] (ang.).
↑ Ibseniana de Osvaldo Guidi. Alternativa Teatral. [dostęp 2018-08-21]. (hiszp.).
↑ Osvaldo Guidi – Alternativa Teatral. Alternativa Teatral. [dostęp 2018-08-21]. (hiszp.).

Linki zewnętrzne

Osvaldo Guidi w bazie IMDb (ang.)
Osvaldo Guidi w bazie Filmweb

[11] W Polsce w latach 2001–2002 była emitowana telenowela „Cud miłości” o oryginalnej nazwie „Milagros”. Jest to jednak zupełnie inny serial produkcji peruwiańskiej.

[12] Jest to spinn-off opery mydlanej o tym samym tytule z 1996 r. (również grał w niej Guidi), produkcji Cris Morena i Disney Channel.

[interfilmes-1] Personalidade: Osvaldo Guidi (Argentina). InterFilmes.com. [dostęp 2020-01-11]. (port.).

[topic-2] Osvaldo Guidi. FamousFix. [dostęp 2020-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-11)]. (ang.).

[csfd-3] Osvaldo Guidi. ČSFD.cz. [dostęp 2020-01-11]. (cz.).

[alternativa-4] Osvaldo Guidi. Alternativa Teatral. [dostęp 2020-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-20)]. (hiszp.).

[rielfm-5] Se suicidó el actor Osvaldo Guidi. FM Riel. [dostęp 2020-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-11)]. (hiszp.).

[vanityfair-6] Si è suicidato Osvaldo Guidi, star delle telenovelas. „Vanity Fair”. [dostęp 2020-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-11)]. (wł.).

[exitoina-7] Se suicidó el actor Osvaldo Guidi. Exitoina. [dostęp 2018-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-17)]. (hiszp.).

[perfil-8] La verdad sobre el suicidio de Osvaldo Guidi. Exitoina. [dostęp 2020-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-08-20)]. (hiszp.).

[minutouno-9] Se suicidó Osvaldo Guidi en su escuela de teatro. Minutouno.com. [dostęp 2018-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-11-20)]. (hiszp.).

[continental-10] Porqué se suicidó el actor Osvaldo Guidi. continental.com.ar. [dostęp 2020-01-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-01-11)]. (hiszp.).

[13] FernandoF. Vicente FernandoF., El enfermo imaginario, wyd. Edición: 1, Barcelona: Editorial Bambú, 2010, ISBN 978-84-8343-103-0 [dostęp 2018-08-21] .

[14] Agus_rey: Osvaldo Guidi se incorpora a „Feizbuk Stars”. NOTIREY, 2010-08-08. [dostęp 2018-08-20]. (hiszp.).

[15] Feizbuk Stars de José María Muscari en Alternativa Teatral. Alternativa Teatral. [dostęp 2018-08-21]. (hiszp.).

[16] Isaac BashevisI.B. Singer Isaac BashevisI.B., Escoria, Barcelona: RBA., 1994, ISBN 978-84-473-0093-8 [dostęp 2018-08-21] .

[17] LinaL. Zutaute LinaL., A partes iguales / Equal parts, Pontevedra: Oqo Editora, 1 lipca 2012, ISBN 978-84-9871-390-9 [dostęp 2018-08-21] (hiszp.).

[18] Que siga la milonga [online], lanacion.com.ar [dostęp 2018-08-21] (hiszp.).

[19] s, EteelE. Lawson EteelE., Cynthia B.C.B. Kerr Cynthia B.C.B., Cyrano de Bergerac, Reissue edition, Signet, 6 marca 2012, ISBN 978-0-451-53198-8 [dostęp 2018-08-21] (ang.).

[20] BenB. Jonson BenB., Volpone, wyd. Edición: edición, Madrid: Cátedra, 25 lutego 2002, ISBN 978-84-376-1955-2 [dostęp 2018-08-21] .

[21] search results Moliere search results, Scapino, London: Nick Hern Books, 29 lipca 2005, ISBN 978-1-85459-888-2 [dostęp 2018-08-21] (ang.).

[22] Ibseniana de Osvaldo Guidi. Alternativa Teatral. [dostęp 2018-08-21]. (hiszp.).

[23] Osvaldo Guidi – Alternativa Teatral. Alternativa Teatral. [dostęp 2018-08-21]. (hiszp.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[a]

[b]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]