Pętla gamma inaczej pętla rdzeniowo-mięśniowa lub układ wrzecionkowo-zwrotny – jeden z mechanizmów regulacji napięcia mięśniowego, obok odruchów rozciągania i odwróconego odruchu rozciągania. Aktywność tego układu wpływa wtórnie na czynność neuronów ruchowych powodujących skurcz mięśni.

Elementy pętli gamma edytuj

Działanie edytuj

Przy nienaruszonej pętli impulsy powstające w zakończeniach wrzecion przez alfa-motoneurony, docierają do włókien zewnątrz-wrzecionowych, które kurcząc się, modulują napięcie mięśniowe.

Pobudzenia gamma-motoneuronów mogą być wynikiem impulsacji zstępującej z wyższych pięter mózgowia albo z receptorów skórnych. Prowadzą one do skurczu zewnętrznych (poprzecznie prążkowanych) odcinków włókien intrafuzalnych[1]. Sumarycznie aktywowany jest odruch toniczny rozciągania, co podtrzymuje napięcie mięśniowe.

Zadrażnienie włókien gamma powoduje skurcz włókien mięśniowych leżących obwodowo, co rozciąga środkowy odcinek wrzecionek, i tym samym pobudza zakończenia pierścienno-spiralne i włókna dośrodkowe, przekazujące z nich impulsy do rdzenia kręgowego.

Modulacja edytuj

Modulacja pętli gamma przez OUN odbywa się za pośrednictwem szlaków zstępujących, które dzielimy na szlaki zstępujące boczne (np. droga korowo-rdzeniowa boczna i czerwienno-rdzeniowa), oraz szlaki zstępujące przyśrodkowe (np. korowo-rdzeniowa przednia, siatkowo-rdzeniowa).

Szlaki zstępujące boczne pobudzają alfa-motoneurony zginaczy, hamując te dla prostowników, a szlaki zstępujące przyśrodkowe działają odwrotnie.

Układ siatkowaty może również za pośrednictwem drogi siatkowo-rdzeniowej hamować działanie alfa- i gamma-motoneuronów.

Przypisy edytuj

  1. Słownik terminów biologicznych [online], stareaneksy.pwn.pl [dostęp 2017-01-25] (pol.).

Bibliografia edytuj

  • Adam Bochenek i in.: Anatomia człowieka, t. IV Układ nerwowy ośrodkowy. Warszawa: PZWL, 2016, s. 78. ISBN 978-83-200-4203-0.
  • Konturek S., "Fizjologia człowieka. T. IV. Neurofizjologia" Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1998, ISBN 83-233-1423-3