100 m stylem dowolnym mężczyzn pływackich rozgrywanych podczas XVIII Igrzysk Olimpijskich w Tokio . Eliminacje i półfinały odbyły się 11 października , a finał 12 października 1964 roku.
Złoty medal zdobył Amerykanin Don Schollander , który w finale pobił rekord olimpijski czasem 53,4. Wicemistrzem olimpijskim, ze stratą 0,1 s został Bob McGregor z Wielkiej Brytanii (53,5). Niemiec Hans-Joachim Klein i Amerykanin Gary Ilman , który dzień wcześniej dwukrotnie ustanawiał rekord olimpijski, uzyskali taki sam czas (54,0), co plasowało ich na trzecim miejscu. Zgodnie z ówczesnymi przepisami brązowy medal mógł otrzymać jednak tylko jeden z nich. Nieoficjalny wówczas pomiar elektroniczny wskazał ten sam wynik co do 0,01 s. Po dalszej analizie okazało się, że Klein wyprzedził Ilmana o 0,001 s, dlatego sędziowie zdecydowali się przyznać medal zawodnikowi Wspólnej Reprezentacji Niemiec[1]
Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco:
W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:
14 października na pierwszej zmianie sztafety 4 × 100 m stylem dowolnym Stephen Clark wyrównał rekord świata na dystansie 100 m stylem dowolnym (52,9)[4]
Miejsce
Wyścig
Tor
Zawodnik
Państwo
Czas
Uwagi
1.
1
4
Gary Ilman Stany Zjednoczone 54,0
Q,
2.
5
3
Don Schollander Stany Zjednoczone 54,3
Q
3.
9
1
Bob McGregor Wielka Brytania 54,7
Q
4.
2
6
Mike Austin Stany Zjednoczone 54,9
Q
5.
2
1
David Dickson Australia 55,1
Q
6.
3
5
Per-Ola Lindberg Szwecja 55,1
Q
7.
6
5
Daniel Sherry Kanada 55,2
Q
8.
6
2
Alain Gottvallès Francja 55,2
Q
9.
4
3
Hans-Joachim Klein Wspólna Reprezentacja Niemiec 55,3
Q
10.
5
4
Yukiaki Okabe Japonia 55,4
Q
11.
6
1
John Ryan Australia 55,5
Q
12.
8
2
Jindřich Vágner Czechosłowacja 55,5
Q
13.
8
3
Ron Kroon Holandia 55,5
Q
14.
5
2
Uwe Jacobsen Wspólna Reprezentacja Niemiec 55,6
Q
15.
6
6
Horst Löffler Wspólna Reprezentacja Niemiec 55,6
Q
16.
9
2
Bengt Nordwall Szwecja 55,6
Q
17.
8
5
Bob Lord Wielka Brytania 55,7
Q
18.
1
2
Gérard Gropaiz Francja 55,8
Q
19.
3
6
Tadaharu Goto Japonia 55,8
Q
20.
3
7
Pietro Boscaini Włochy 55,8
Q
21.
7
8
Tatsuo Fujimoto Japonia 55,8
Q
22.
7
5
Gyula Dobay Węgry 55,8
Q
23.
7
6
Sandy Gilchrist Kanada 55,8
Q
24.
6
3
Władimir Szuwałow ZSRR 55,9
Q
25.
1
6
Athos de Oliveira Brazylia 56,0
26.
3
1
Luis Nicolao Argentyna 56,1
27.
4
2
Peter Phelps Australia 56,1
28.
2
5
Jean-Pascal Curtillet Francja 56,2
29.
4
6
Lester Eriksson Szwecja 56,2
30.
9
4
Wiktor Siemczenkow ZSRR 56,2
31.
2
4
Matti Kasvio Finlandia 56,3
32.
4
5
Jurij Sumcow ZSRR 56,3
33.
8
6
József Gulrich Węgry 56,3
34.
5
6
Petr Lohnický Czechosłowacja 56,4
35.
7
4
Gert Kölli Austria 56,5
36.
1
4
Vinus van Baalen Holandia 56,8
37.
1
5
Bruno Bianchi Włochy 56,8
38.
2
2
Álvaro Pires Brazylia 56,8
39.
4
4
François Simons Belgia 56,8
40.
5
5
Gerhard Wieland Austria 56,8
41.
9
8
Antal Száll Węgry 56,8
42.
9
6
Sergio De Gregorio Włochy 56,8
43.
2
7
Téodoro Capriles Wenezuela 57,2
44.
3
4
José Miguel Espinosa Hiszpania 57,4
45.
4
1
Carlos van der Maath Argentyna 57,5
46.
8
8
Tuomo Hämäläinen Finlandia 57,6
47.
1
7
Ralph Hutton Kanada 57,7
48.
7
7
David Haller Wielka Brytania 57,7
49.
5
1
Antonio Pérez Hiszpania 57,8
50.
7
1
Bert Sitters Holandia 58,1
51.
7
2
Luis Paz Peru 58,5
52.
6
7
Georges Welbes Luksemburg 58,6
53.
2
3
Tan Thuan Heng Malezja 58,7
54.
6
4
Hannu Vaahtoranta Finlandia 58,7
55.
8
7
Salvador Ruiz Meksyk 58,8
56.
8
4
Pano Capéronis Szwajcaria 58,9
57.
3
2
Herlander Ribeiro Portugalia 59,0
58.
6
8
Gudmunður Gíslason Islandia 59,0
59.
5
7
Mauri Fonseca Brazylia 59,6
60.
3
3
Somchai Limpichat Tajlandia 59,8
61.
7
3
Robert Loh Hongkong 60,4 ! 1:00,4
62.
4
7
Nguyễn Ðình Lê Wietnam Południowy 61,1 ! 1:01,1
63.
9
3
Phan Hữu Dong Wietnam Południowy 61,1 ! 1:01,1
64.
1
3
Kim Bong-jo Korea Południowa 61,2 ! 1:01,2
65.
9
7
Celestino Pérez Portoryko 61,3 ! 1:01,3
66.
9
5
Hejdar Szondżani Iran 62,1 ! 1:02,1
Bibliografia
edytuj
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Alain Gottvallès
Budapeszt
John Devitt
Rzym
Gary Ilman
Japonia
Kanada
Holandia
Wspólna Reprezentacja Niemiec
Szwecja
Czechosłowacja
Wielka Brytania
ZSRR