Państwowa Inspekcja Plonów

Państwowa Inspekcja Plonów (PIP) – jednostka organizacyjna urzędu statystycznego i ministerstwa rolnictwa mająca za zadanie przeprowadzania reprezentacyjnych badań dotyczących urodzaju i wysokości strat w zasiewach, plonach i zbiorach we wszystkich grupach gospodarstw rolnych.

Historia

edytuj

Początki Państwowej Inspekcji Plonów

edytuj

Uchwałą Prezydium Rządu z 1954 r. powołano służbę inspekcyjną pod nazwą Państwowa Inspekcja Plonów, w celu uzyskania wiarygodnych danych o przewidywanych i osiągniętych plonach ziemiopłodów.

Zadaniem Państwowej Inspekcji Plonów było[1]:

  • dokonywania w ciągu całego roku oceny przebiegu wegetacji roślin uprawnych bądź przypuszczalnych plonów ważniejszych ziemiopłodów;
  • dokonywanie oceny przewidywanych zbiorów w okresie przed zbiorem ziemiopłodów;
  • dokonywanie ostatecznej oceny osiągniętych plonów i zbiorów ziemiopłodów.

Pracami Państwowej Inspekcji Plonów objęte były państwowe gospodarstwa rolne, rolnicze spółdzielnie produkcyjne i indywidualne gospodarstwa rolne.

Organami PIP były: Inspektor Główny podległy ministerstwu rolnictwa, inspektorzy wojewódzcy oraz rzeczoznawcy powiatowi.

Zmiany podporządkowania i zakresu działania Państwowej Inspekcji Plonów

edytuj

Uchwałą Rady Ministrów z 1957 r. Państwową Inspekcję Plonów podporządkowano Głównemu Urzędowi Statystycznemu[2]. Inspektora Głównego i inspektorów wojewódzkich powoływał prezes Głównego Urzędu Statystycznego. Inspektorzy wojewódzcy organizowali sieć rzeczoznawców powiatowych w liczbie 2–3 osób na powiat.

Do zakresu działania inspektorów wojewódzkich należała:

  • ocena przewidywanych oraz osiągniętych plonów i zbiorów;
  • kierowanie pracą rzeczoznawców powiatowych;
  • opracowywanie zbiorczych sprawozdań rzeczoznawców powiatowych.

Pracownicy inspekcji mieli prawo kontroli w gospodarstwach uspołecznionych w zakresie:

  • stanu zasiewów w polu;
  • zbiorów znajdujących się w magazynach i innych urządzeniach;
  • omłotów;
  • wszelkiej związanych z tym dokumentacji podstawowej w gospodarstwach;
  • wszelkiej sprawozdawczości oraz statystyki z zakresu plonów i zbiorów.

Nowelizacja uchwały w sprawie Państwowej Inspekcji Plonów

edytuj

Uchwałą Rady Ministrów z 1960 r. i 1973 r. ustalono, że Państwowej Inspekcji Plonów dokonuje oceny przewidywanych i faktycznie osiąganych plonów roślin uprawnych w rolnictwie indywidualnym i uspołecznionym[3][4].

Przy dokonywaniu ocen Państwowa Inspekcja Plonów opierała się na:

  • badaniach statystycznych przeprowadzanych przez własne organy terenowe i terenowe organy statystyki państwowej w uspołecznionych i indywidualnych gospodarstwach rolnych oraz na informacjach zbieranych za pośrednictwem sieci informatorów i korespondentów Głównego Urzędu Statystycznego;
  • sprawozdawczości statystycznej uspołecznionych gospodarstw rolnych.

Rolnicze instytuty naukowo-badawcze opracowywały metodykę oceny przewidywanych plonów, strat przy sprzęcie i przechowywaniu ziemiopłodów.

Pomoc w ustalaniu wysokości plonów udzielały:

Organami Państwowej Inspekcji Plonów były:

Stanowiska inspektora wojewódzkiego oraz rzeczoznawcy można było łączyć z inną pracą zawodową i traktować jako zajęcie dodatkowe.

Powstanie Państwowa Inspekcji Produkcji Rolniczej

edytuj

Rada Ministrów z 1976 r. przyjęła uchwałę w sprawie przekształcenia Państwowej Inspekcji Plonów w Państwową Inspekcję Produkcji Rolniczej[5].

Do zakresu działania Inspektora Głównego Państwową Inspekcję Produkcji Rolniczej należało:

  • organizowanie badań produkcji rolniczej;
  • opiniowanie prawidłowości zebranych danych;
  • kontrolowanie i przestrzeganie zasad metodologicznych obowiązujących w systemie oceny produkcji rolniczej w toku;
  • zlecanie rzeczoznawcom dokonywanie niezbędnych ekspertyz, ocen i szacunków produkcji rolniczej;
  • usprawnienia systemu oceny produkcji rolniczej;
  • szkolenie inspektorów wojewódzkich i rzeczoznawców.

Poza powszechnymi i rocznymi spisami rolnymi ustalono potrzebę dokonywania trzech ocen plonów w postaci:

  • prognozy w miesiącu czerwcu, opartej na ekspertyzie;
  • wstępnego szacunku plonów w miesiącu sierpniu, opartego na ocenach inspektorów i rzeczoznawców oraz badaniach reprezentacyjnych;
  • szacunku w miesiącach listopadzie-grudniu, opartego na wynikach badań reprezentacyjnych oraz sprawozdawczości statystycznej uspołecznionych gospodarstw rolnych.

Wykaz roślin uprawnych i ziemiopłodów objętych ocenami Państwowej Inspekcji Plonów

edytuj

Państwowa Inspekcja Plonów dokonywała oceny roślin i ziemiopłodów w zakresie[6]:

  • zboża;
  • kukurydza;
  • rzepak;
  • len;
  • ziemniaki;
  • buraki cukrowe;
  • siano łąkowe;
  • warzywa;
  • owoce;
  • drzewa owocowe;
  • krzewy jagodowe.

Przypisy

edytuj
  1. M.P. z 1954 r. nr 58, poz. 779: Uchwała nr 304 Prezydium Rządu z dnia 18 maja 1954 r. o powołaniu Państwowej Inspekcji Plonów
  2. M.P. z 1957 r. nr 72, poz. 435: Uchwała nr 328 Prezydium Rządu z dnia 16 sierpnia 1957 r. w sprawie zmiany podporządkowania i zakres działania Państwowej Inspekcji Plonów
  3. M.P. z 1960 r. nr 79, poz. 364: ???? Uchwała nr 339 Rady Ministrów z dnia 4 października 1960 r. w sprawie Państwowej Inspekcji Plonów
  4. M.P. z 1973 r. nr 3, poz. 17: Uchwała nr 12 Rady Ministrów z dnia 20 stycznia 1973 r. w sprawie Państwowej Inspekcji Plonów
  5. M.P. z 1976 r. nr 29, poz. 127: Uchwała nr 124 Rady Ministrów z dnia 11 czerwca 1976 r. w sprawie usprawnienia systemu ocen produkcji rolniczej
  6. Encyklopedia Ekonomiczno-Rolnicza, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1964.