Pandeli Cale
Pandeli Llambi Cale (ur. 28 marca 1874 w Korczy, zm. 3 sierpnia 1923 w Salonikach[1][2]) – albański polityk, minister rolnictwa i robót publicznych w rządzie Ismaila Qemala.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Minister rolnictwa | |
| Okres |
od 4 grudnia 1912 |
| Następca | |
| Minister robót publicznych | |
| Okres |
od 30 marca 1913 |
| Następca | |
| Prefekt Korczy | |
| Okres |
od styczeń 1920 |
Życiorys edytuj
Pochodził z rodziny prawosławnej. W dzieciństwie wyemigrował wraz z rodziną do Egiptu. W Aleksandrii ukończył francuskojęzyczną szkołę średnią[2]. W Egipcie nawiązał pierwsze kontakty z albańskimi działaczami narodowymi[3]. W 1897 powrócił do rodzinnej Korczy, skąd w 1900 przeniósł się do Bukaresztu, by w 1904 powrócić do Albanii[1]. W lutym 1909 wspólnie z Themistoklim Gërmenji i Midhatem Frashërim zakładał w Salonikach tajne stowarzyszenie albańskie i kierował czasopismem Lidhja Ortodokse (Liga Prawosławna)[2]. W latach 1910–1912 wziął udział w powstaniu antyosmańskim, walcząc w rejonie Korczy. W początkach listopada 1912 dotarł ponownie do Bukaresztu, gdzie organizował kongres albańskich działaczy narodowych[4].
W listopadzie 1912 wspólnie z Ismailem Qemalem dotarł do Wlory i należał do grona sygnatariuszy deklaracji niepodległości[2]. W pierwszym rządzie albańskim objął stanowisko ministra rolnictwa, a następnie ministra robót publicznych. W 1913 z uwagi na zły stan zdrowia wyjechał na leczenie do Lozanny, ale powrócił w styczniu 1914, już po upadku rządu Qemala. W tym czasie zaangażował się w pomoc dla oddziałów albańskich walczących na południu kraju przeciwko Grekom[2].
Okres I wojny światowej Cale spędził w Szwajcarii, podróżując także w tym czasie do Francji, Bułgarii i Rumunii. W czasie pobytu w Rumunii został aresztowany przez policję rumuńską i osadzony w więzieniu w Bukareszcie. W Szwajcarii współpracował z pismem Albania[3]. Powrócił do Albanii w 1919, a rok później objął stanowisko prefekta Korczy[2]. W czerwcu 1920 zrezygnował ze stanowiska prefekta i objął kierownictwo nad dyrekcją poczt i telegrafów[3]. W 1921 został wybrany do parlamentu[4]. Z uwagi na zły stan zdrowia wyjechał na leczenie do Salonik, gdzie zmarł w 1923[2]. W sierpniu 1926 jego doczesne szczątki sprowadzono do rodzinnej Korczy[1]. Imię Pandeli Cale nosi jedna z ulic w Korczy, a także ulica w Tiranie (dzielnica Komuna e Parisit).
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Kastriot Dervishi: Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet: anëtarët e Këshillit të Ministrave në vitet 1912–2012, jetëshkrimet e tyre dhe veprimtaria e ekzekutivit shqiptar. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 96.
- ↑ a b c d e f g Robert Elsie: A Biographical Dictionary of Albanian History. New York: I.B. Tauris, 2012, s. 70–71. ISBN 978-1-78076-431-3.
- ↑ a b c Hil Lushaku: Cili ishte Pandeli Cale Korcari qe dha gjithka per Shqiperine. shqiperia.com. [dostęp 2018-01-10]. (alb.).
- ↑ a b Fjalor Enciklopedik Shqiptar, vol. 1. Tirana: 2008, s. 354. (alb.).
Bibliografia edytuj
- Kastriot Dervishi: Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet: anëtarët e Këshillit të Ministrave në vitet 1912–2012, jetëshkrimet e tyre dhe veprimtaria e ekzekutivit shqiptar. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 96.