Papirus 18 (według numeracji Gregory-Aland), α 1074 (von Soden)[1], oznaczany symbolem – grecki rękopis Nowego Testamentu pisany na papirusie, w formie zwoju. Paleograficznie datowany jest na III lub IV wiek. Zawiera fragment Apokalipsy św. Jana[2].

Papirus 18
P. Oxyrhynchus 1079
Ilustracja
Data powstania

III/IV wiek

Rodzaj

Zwój papirusowy

Numer

Zawartość

Apokalipsa św. Jana

Język

grecki

Typ tekstu

tekst aleksandryjski

Kategoria

I

Miejsce przechowywania

British Library

Opis edytuj

Zachował się jedynie fragment kodeksu z tekstem Apokalipsy św. Jana 1,4-7. Tekst pisany jest uncjałą[3]. Po drugiej stronie rękopisu znajduje się fragment Septuaginty z tekstem Księgi Wyjścia 40 (koniec rozdziału). Tekst Septuaginty pochodzi z końca II wieku. Oryginalny kodeks prawdopodobnie był zwojem z tekstem Septuaginty, później po drugiej jego stronie zapisano tekst Nowego Testamentu (opistograf)[4]. Na liście rękopisów Septuaginty według klasyfikacji Alfreda Rahlfsa rękopis ten jest oznaczany numerem 909[5].

Nomina sacra pisane są w formie skróconej.

Rękopis jest jednym z czterech rękopisów papirusowych NT pisanych w formie zwoju (pozostałe to:  ,  ,  ) i jednym z trzech opistografów NT, tzn. że został zapisany po drugiej stronie zwoju, zawierającego tekst innego dzieła literackiego[6].

Tekst edytuj

Tekst grecki reprezentuje aleksandryjski typ tekstu, Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii I[2]. Tekst rękopisu wykazuje wielką zgodność z Kodeksem Efrema[7].

W Ap 1,5 zawiera wariant λυσαντι ημας εκ — wspierany przez: אc, A, C, 2020, 2081, 2814; inne rękopisy mają: λουσαντι ημας απο — P, 046, 94, 1006, 1859, 2042, 2065, 2073, 2138, 2432.

Oryginał edytuj

[Ιωαννης τα]ι[ς επτα] εκ[κλης]ιαις
[ταις εν τη] Ασια χαρις υμειν και ειρη
[νη απο ο ων] και ο ην και ο ερχομε
[νος και απο τ[ων επτα πνευμα
[των α] εν[ω]πιον του θρονου αυ
[τ]ου και απο Ιη Χρ ο μαρτυς ο πι
στος ο πρωτοτοκος των νεκρω
και ο αρχων των βασιλεων της γης
τω αγαμωντι ημας και λυσαντι η
[μ]ας εκ των αμαρτων ημων εν
[τ]ω αιματι αυτου και επιησεν ημ[ι]
[βα]σ[ιλ]ειαν ιερεις του θ[υ]ω και π[α]τρι
[αυτο]υ. αυτω το κρατος και η δοξα
[εις το]υς αιωνας αμην ιδου
[ερχε]ται μετα των νεφελων
[και οψε]ται αυτον πας οφθαλ
[μος και ο]ιτινες αυτον εξε

Historia edytuj

Rękopis odkryty został w Oksyrynchos przez Grenfella i Hunta, którzy opublikowali jego tekst w 1911 roku[4]. Caspar René Gregory umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 18[8].

Obecnie przechowywany jest w British Library (Inv. 2053v) w Londynie[2][9].

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Kurt Aland: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neuen Testaments. Berlin: Walter de Gruyter & Co, 1963, s. 350.
  2. a b c K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 97. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
  3. B. P. Grenfell & A. S. Hunt, The Amherst Papyri I, (London 1900), s. 30.
  4. a b Philip W. Comfort and David P. Barrett. The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, s. 103.
  5. Alfred Rahlfs, Papirus 18, [w:] baza manuskryptów Göttinger Septuaginta [online], Akademia Nauk w Getyndze, 7 kwietnia 2023.
  6. Kurt Aland, and Barbara Aland, The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism, trans. Erroll F. Rhodes, William B. Eerdmans Publishing Company, Grand Rapids, Michigan, 1995, s. 102.
  7. Philip W. Comfort, Encountering the Manuscripts, (2005), s. 62.
  8. K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 74. ISBN 978-0-8028-4098-1. (ang.).
  9. INTF: Papirus 18 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-02-29].

Bibliografia edytuj

  • B. P. Grenfell & A. S. Hunt, Oxyrhynchus Papyri VIII (London 1911), ss. 13-14.
  • Philip W. Comfort and David P. Barrett, The Text of the Earliest New Testament Greek Manuscripts. Wheaton, Illinois: Tyndale House Publishers Incorporated, 2001, ss. 103-105.

Linki zewnętrzne edytuj

  • P. Oxy. VIII, 1079 from Papyrology at Oxford's "POxy: Oxyrhynchus Online"
  • INTF: Papirus 12 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2012-02-29].