Papirus 62 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany symbolem grecko-koptyjski rękopis Nowego Testamentu oraz Septuaginty (), spisany w formie kodeksu na papirusie. Paleograficznie datowany jest na IV wiek. Zawiera fragmenty Ewangelii Mateusza oraz Księgi Daniela.

Papyrus Osloensis
ilustracja
Data powstania

IV wiek

Rodzaj

Kodeks papirusowy

Numer

(GA), (Rahlfs)

Zawartość

Księga Daniela, Ewangelia Mateusza 11,25-30 †

Język

grecko-koptyjski

Rozmiary

6,5 cm × 5,6 cm

Typ tekstu

tekst aleksandryjski

Kategoria

II

Miejsce przechowywania

Oslo

Zachowały się fragmenty 13 kart papirusowych. Są na nich fragmenty Ewangelii Mateusza (11,25; 11,25; 11,25-26; 11,27; 11,27; 11,27-28; 11,28-29; 11,29-30; 11,30)[1], a także Księgi Daniela 3,51-53 (fragment Ody). Starotestamentowe fragmenty oznaczane są numerem 994 na liście rękopisów Septuaginty według klasyfikacji Alfreda Rahlfsa[2].

Stosuje dierezę nad literą ypsilon[2].

Nomina sacra pisane są skrótami (θς, ις, κε, πρ, πηρ, υς)[2].

Tekst grecki Ewangelii Mateusza reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii II[1].

Tekst Księgi Daniela reprezentuje recenzję Teodocjona[2].

Tekst grecki Mateusza w rekonstrukcji

[25.] εν εκεινω τω καιρω̣ αποκριθεις̣ ειπεν ο [ι̅ς̅] ε̣[ξομολογο]υ[μαι] [σοι] [π̅ρ̅] κ̅[ε̅] [του] [ουρα]

νου και της γ̣η̣ς οτι εγρ̣υ̣ψας ταυ[τ]α̣ απο σο[φων] [και] [συ]ν̣[ετων] [και] απ[εκαλυψας]

αυτα νηπιοις [26.] ναι ο πη̅ρ οτι ουτως ευδοκι̣[α] –

[27.] παντα μοι παρεδοθη υπο̣ του π̣α̣τ̣[ρ]ο̣ς̣ μ̣ο̣υ̣ – [υι]

ον ει μη ο πατηρ ουδε το[ν] πατερα τ[ις] [ε]π̣ιγινω[σκει] –

αποκαλυψαι [28.] δ̣ε̣υτε προς μ̣ε παντε[ς] [οι] κοπιον̣[τες] – [αναπα]

υσω υμας [29.] α̣ρατε τον ζ̣υ̣[γο]ν μου εφ̣ [υμ]α̣ς̣ και μ̣α[θετε] – [τα]

πεινος τ̣η κ[αρ]δ̣ια και ευ[ρ]η̣σ̣ε̣τε αν̣[απα]υ̣σιν ταις – [30.]

και τ̣ο φορτιον μου ελα̣[φρο]ν εστιν

Historia

edytuj

Rękopis znaleziony został w Egipcie. Tekst rękopisu opublikował Leiv Amundsen w 1945 roku[3]. Aland umieścił go na liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie papirusów, dając mu numer 62[4].

Rękopis datowany jest przez INTF na IV wiek[1].

Cytowany jest w krytycznych wydaniach greckiego Nowego Testamentu (NA27).

Obecnie przechowywany jest w bibliotece Uniwersytetu w Oslo (Inv. 1661)[1].

Galeria

edytuj

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. przeł. Erroll F. Rhodes. Grand Rapids, Michigan: William B. Eerdmans Publishing Company, 1995, s. 100. ISBN 978-0-8028-4098-1.
  2. a b c d Kurt Aland, Hans-Udo Rosenbaum, Repertorium der griechischen christlichen Papyri, Walter de Gruyter, 1976, p. 54.
  3. Leiv Amundsen, Christian Papyri from the Oslo Collection, Symbolae Osloenses 24 (Oslo: 1945), pp. 121-147.
  4. K. Aland, B. Aland: The Text of the New Testament: An Introduction to the Critical Editions and to the Theory and Practice of Modern Textual Criticism. Grand Rapids, Michigan: 1995, s. 74.

Bibliografia

edytuj
  • Leiv Amundsen, Christian Papyri from the Oslo Collection, Symbolae Osloenses 24 (Oslo: 1945), pp. 121–147.

Linki zewnętrzne

edytuj
  • INTF: Papirus 62 (GA). [w:] Liste Handschriften [on-line]. Münster Institute. [dostęp 2017-01-17].