Parafia św. Sergiusza z Radoneża w Wiekszniach
Parafia św. Sergiusza z Radoneża – prawosławna parafia w Wiekszniach, w dekanacie kłajpedzkim eparchii wileńskiej i litewskiej.
 Cerkiew parafialna | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
Vytauto g.[1] |
| Data powołania |
1867 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Eparchia | |
| Dekanat | |
| Cerkiew | |
| Proboszcz |
hieromnich Nestor (Schmidt)[1] |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
25 września/8 października |
Położenie na mapie Litwy  | |
 56°14′08,9″N 22°30′38,8″E/56,235806 22,510778
| |
Erygowana w 1867, zrzeszała nowo przybyłych do Wiekszni osadników rosyjskich. Do 1875 nie posiadała wolnostojącej cerkwi, jedynie kaplicę w prywatnym domu. Od 1875 jej świątynią jest cerkiew św. Sergiusza z Radoneża w Wiekszniach. Parafia w momencie powstania otrzymała również 40 hektarów ziemi uprawnej i 5 hektarów z przeznaczeniem na ogrody.
W II połowie XIX wieku parafia prowadziła pięć szkół dla dzieci wyznania prawosławnego, które następnie zmieniono na szkoły dostępne także dla dzieci katolickich i żydowskich. W końcu stulecia parafia liczyła ponad tysiąc osób – 509 mężczyzn i 512 kobiet. W czasie I wojny światowej zawiesiła swoją działalność. Po powstaniu niepodległego państwa litewskiego większość majątku ziemskiego parafii została zarekwirowana, prawosławnym pozostawiono jedynie pół hektara ogrodu. W 1937 parafia liczyła 1297 osób. Mimo represji ze strony władz stalinowskich po wejściu Armii Czerwonej do Wiekszni, nabożeństwa odbywały się przez cały okres II wojny światowej. Ważnym wydarzeniem w życiu parafii w tym okresie było czasowe przechowywanie w cerkwi relikwii św. Nikity Nowogrodzkiego, jego matki Anny oraz książąt Włodzimierza i Fiodora Nowogrodzkich.
Parafia została zarejestrowana przez władze stalinowskie w 1947. W tym okresie liczyła ok. 650 wiernych, posiadała też jedną cerkiew pomocniczą – cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej w Możejkach (obecnie samodzielna parafia).
Bibliografia
edytuj- G. Szlewis, Православные храмы Литвы, Свято-Духов Монастыр, Vilnius 2006, ISBN 9986-559-62-6
Przypisy
edytuj- ↑ a b Храм во имя преподобного Сергия Радонежского, Векшняй (1875 г.). orthodoxy.lt. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-20)].