Parafia Przemienienia Pańskiego w Wielkiej Woli

Parafia Przemienienia Pańskiego w Wielkiej Woli – jedna z 10 parafii dekanatu żarnowskiego diecezji radomskiej. Parafię prowadzą księża diecezjalni.

Parafia Przemienienia Pańskiego

Kościół parafialny
Państwo	Polska
Siedziba	Paradyż
Adres	ul. Konecka 6 26-333 Paradyż
Data powołania	1918
Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Diecezja	radomska
Dekanat	żarnowski
Kościół	Przemienienia Pańskiego i św. Michała Archanioła
Proboszcz	ks. prał. dr Piotr Supierz
Wezwanie	Przemienienia Pańskiego
Wspomnienie liturgiczne	6 sierpnia
Położenie na mapie gminy Paradyż Wielka Wola
Położenie na mapie Polski Wielka Wola
Położenie na mapie województwa łódzkiego Wielka Wola
Położenie na mapie powiatu opoczyńskiego Wielka Wola
51°18′21″N 20°06′46″E
Strona internetowa

Historia

• Około 1686 Kazimierz Saryusz Skórkowski, komornik graniczny opoczyński, sprowadził do opieki nad cudownym obrazem bernardynów, którym ufundował klasztor i pierwotny kościół drewniany pw. Przemienienia Pańskiego, św. Michała Archanioła i św. Kazimierza Królewicza. 22 czerwca 1690 przeniesiono obraz do kościoła w Paradyżu, bo tak nazwano miejsce zamieszkania zakonników. 22 lutego 1699 bp Jan Dłużewski konsekrował drewnianą świątynię .Potęgował się ruch pątniczy. Budowa murowanego kościoła i klasztoru trwała w latach 1747–1757 staraniem prowincjała o. Augustyna Obrąpalskiego. W 1763 prymas Władysław Łubieński wydał orzeczenie, w którym określił obraz jako łaskami słynący, zaś w roku następnym bp Ignacy Kozierowski konsekrował kościół pw. Przemienienia Pańskiego i św. Michała Archanioła. W 1820 spłonął częściowo konwent i kościół, z którego uratowano obraz. Po 1864 klasztor był miejscem zbiorczym dla innych zakonników wysiedlonych w ramach kasat i represji popowstaniowych. Od 1893 pracowali tu księża diecezjalni, którzy rezydowali w Paradyżu z tytułem wikariuszy parafii Wójcin. Parafia formalnie została erygowana w 1918 przez bp. Mariana Ryxa. W 1963 bp Jan Kanty Lorek ogłosił to miejsce Sanktuarium Pana Jezusa Cierniem Ukoronowanego i Miłosiernego, zaś w 2006 bp Zygmunt Zimowski ogłosił to miejsce Sanktuarium Krwi Zbawiciela. Wnętrze kościoła było restaurowane w 1929. Wielki ołtarz jest w stylu późnego baroku. Był on restaurowany w latach 1995–1996. Całość ołtarza eksponuje środkową partię z cudownym obrazem. Obraz Chrystusa Cierniem Koronowanego pochodzi z pierwszej połowy XVII w. Jest to dzieło olejne na płótnie przyklejonym do deski. Sukienka pochodzi z początku XVIII w. Obraz był konserwowany przez Halinę Rudniewską w latach 1977–1978 staraniem ks. Izydora Papiera. Kościół jest w stylu późnobarokowym, jest budowlą trójnawową o zasadach bazylikowych. Fasada posiada dwie wieże dwukondygnacyjne zwieńczone hełmami.

Terytorium

• Do parafii należą: Adamów, Alfonsów, Daleszewice, Dąbrowa, Feliksów, Grzymałów, Joaniów, Kazimierzów, Kłopotów, Paradyż, Popławy-Kolonia, Przyłęk, Psary, Sokołów, Stanisławów, Stasin, Stawowice, Stawowice-Kolonia, Stawowiczki, Sylwerynów, Wielka Wola.

Proboszczowie

• 1937–1951 – ks. Henryk Błasikiewicz
• 1951–1958 – ks. Jan Bania
• 1958–1992 – ks. prał. Izydor Papier
• 1992–2021 – ks. prał. Adam Myszkowski
• od 2021 – ks. prał. dr Piotr Supierz

Bibliografia

• Rocznik Diecezji Radomskiej – 2007, ISBN 978-83-920767-7-3
• Rocznik Diecezji Radomskiej – 2018, ISBN 978-83-7789-493-4
• Informacje o parafii na stronie diecezji radomskiej