Pastiglia – technika zdobnicza stosowana w meblarstwie włoskim w XV- XVII wieku[1][2]. Polegała na naklejaniu do drewnianego podłoża tkaniny, którą następnie pokrywano za pomocą pędzla gęstą masą. Masa składała się z mieszaniny gipsu i kleju. Następnie za pomocą niewielkich metalowych matryc wyciskano wzór na wilgotnym podłożu; zastosowanie wielu matryc pozwalało osiągnąć złożony efekt końcowy. Po całkowitym wyschnięciu pasty wykonywano drobne szczegóły za pomocą noża. Na końcu całość była malowana lub pokrywana cienkimi blaszkami różnych metali, w przypadku drogich mebli było to złoto. Wykonane w ten sposób zdobienie było lekko wypukłe.

Szkatułka wykonana dla kardynała Bernarda Clézio , ok. 1530-1538, Victoria and Albert Museum .

Przypisy edytuj

  1. Riccardo Montenegro: Meble. Warszawa: Arkady, 1998, s. 21. ISBN 83-213-3970-0.
  2. Guillaume Janneau: Encyklopedia sztuki dekoracyjnej. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1978, s. 212.