Paul Jones (dramat)

Paul Jones (fr. Paul Jones) – dramat Alexandre’a Dumasa (ojca) z 1838 roku.

Paul Jones
Autor

Alexandre Dumas

Tematyka

obyczajowy

Rodzaj dramatu

dramat

Liczba aktów

3

Data powstania

1835

Prapremiera

12 października 1838 Panthéon

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Paryż

Język

francuski

Data wydania

1838

Wydawca

Marchant

poprzednia
Kaligula
następna
Panna z Belle-Isle

Geneza utworu

edytuj

Paula Jonesa Dumas napisał w drugiej połowie 1835 w trakcie podróży ze swą kochanką Idą Ferrier po Włoszech. Akcję utworu umieścił w 1779 roku w zamku d'Auray w Bretanii. Po powrocie z Włoch na początku 1836 przedłożył rękopis dyrektorowi teatru Porte-Saint-Martin, Harelowi, któremu wcześniej przesłał z podróży inną swą sztukę Don Juana de Maranę. Harel, który początkowo przyjął sztukę z entuzjazmem, po klęsce Don Juana, zrezygnował z wystawienia Paula Jonesa[1].

Osoba Rola Aktor premierowy[2]
Markiz d'Auray Daniel
Markiza pani Lambquin
Książę Emanuel ich syn Alexandre
Małgorzata ich córka pani Abit
Paul Jones Armand Villot
Louis Achard Constant
Baron de Lectoure Moreau
Pan de la Jarrie Williams
Pan de Nozay Pelvilain
Notariusz Armand
Lafeuille służąca Markizy Roger
Jasmin służący Markiza Paulin

Premiera

edytuj

Znalazłszy się w trudnej sytuacji finansowej Dumas powierzył za zaliczką rękopis dramatu swemu przyjacielowi Porcherowi, emerytowanemu klakierowi. Ten odstąpił dramat swemu zięciowi, Teodorowi Nezelowi, dyrektorowi Panthéonu, marnego teatru na skraju bankructwa. O całym przedsięwzięciu DUmas dowiedział się po swym powrocie z podróży po Niemczech, na początku października 1838 roku, a więc na kilka dni przed premierą. Obawiając się o to, że premiera w podrzędnym teatrzyku może zaszkodzić jego prestiżowi, autor próbuje wymóc, by nie podawano jego nazwiska. Na ten ruch jest już jednak za późno. Afisze z nazwiskiem autora zostały już rozklejone, a dyrekcja we foyer wystawiła w dodatku rękopis sztuki. Atakowany przez Dumasa Porcher bronił się twierdząc, że lepiej odnieść sukces w trzeciorzędnym teatrze niż zrobić klapę w Komedii Francuskiej. I Dumas skapitulował. Sztuka miała premierę 12 października i spotkała się z bardzo dobrym przyjęciem. Wystawiono ją w sumie sześćdziesiąt razy i uzyskała dwadzieścia tysięcy franków dochodu[2][3].

Przypisy

edytuj
  1. Troyat 2007 ↓, s. 202-203
  2. a b Dumas 1889 ↓, s. 123
  3. Troyat 2007 ↓, s. 215-216

Bibliografia

edytuj
  • Alexandre Dumas: Théatre complet. T. 6. Paryż: Calmann Lévy, 1889.
  • André Maurois: Trzej panowie Dumas. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1959.
  • Henri Troyat: Dumas. Piąty muszkieter. Warszawa: Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, 2007. ISBN 978-83-7163-413-0.