Paweł Branović
Paweł Branović (serb.: Павле Брановић, Pawle Branović) – książę serbski panujący od 917 do 920 roku.
| |
| Władca Serbii | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Ojciec | |
Paweł był synem Brana, średniego syna Muncimira. W 917 roku car Symeon niespodziewanie najechał Serbię, strącił z tronu Piotra Gojnikovicia i osadził swego kandydata Pawła Branovicia. Cesarz bizantyński Roman I Lekapen poparł wtedy innego kandydata Zachariasza Pribislavovicia. Paweł pokonał go, po czym sam przeszedł na stronę Bizancjum, które mniej było wówczas dla Serbii groźne, niż okrążająca ją od wschodu i północy Bułgaria. W rezultacie wolty Pawła car Symeon zrzucił go w 920 roku z tronu i osadził na nim niedawnego kandydata bizantyńskiego Zachariasza Pribislavovicia.[1].
Przypisy edytuj
- ↑ T. Wasilewski: Historia Jugosławii. s. 64.
Bibliografia edytuj
- Tadeusz Wasilewski: Historia Jugosławii do XVIII wieku. W: Wacław Felczak, Tadeusz Wasilewski: Historia Jugosławii. Wrocław: Ossolineum, 1985. ISBN 83-04-01638-9.
- Charles Cawley: Medieval Lands. Foundation for Medieval Genealogy, 2006–2009.
- Leszek Podhorodecki: Jugosławia. Zarys dziejów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1979.