Pawlasówka
Pawlasówka – salon literacki funkcjonujący w Tarnobrzegu w dwudziestoleciu międzywojennym i środowisko z nim związane.
Historia edytuj
Pawlasówka była budynkiem należącym do Eugeniusza Pawlasa i jego żony Janiny Strzyżowskiej, który znajdował się na ulicy Mickiewicza w Tarnobrzegu. Budynek został kupiony przez Pawlasa od Zdzisława Tarnowskiego, a wyremontowany w latach 20. XX wieku. W budynku powstał salon literacki, w którym bywali artyści (głównie malarze i literaci) oraz przedstawiciele miejscowej inteligencji. Przy budynku zbudowano kort tenisowy. W dwudziestoleciu międzywojennym w Pawlasówce pomieszkiwali Marian Ruzamski, Stefan Żechowski, Emil Zegadłowicz i Andrzej Piwowarczyk. W 1937 roku po śmierci Eugeniusza Pawlasa zmalała intensywność życia artystycznego w Pawlasówce. W 1939 roku budynek został uszkodzony w wyniku wybuchu bomby. W 1944 roku w budynku zakwaterowani zostali radzieccy oficerowie. Po wojnie budynek podupadał; w 1964 roku został wyburzony, a na jego miejscu powstał blok mieszkalny[1][2].
Artyści powiązani z Pawlasówką edytuj
Do artystów powiązanych z Pawlasówką należeli:
- Marian Ruzamski
- Stanisław Szukalski
- Stefan Żechowski
- Andrzej Piwowarczyk
- Stanisław Piętak
- Emil Zegadłowicz
Ze środowiskiem Pawlasówki korespondowali m.in. Tadeusz Boy-Żeleński (prywatnie wujek Janiny Strzyżowskiej) oraz Julian Tuwim[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b Piotr Welanyk, Tygodnik Nadwiślański. Historia - zdarzyło się nad Wisłą i Sanem. Zamglone wspomnienia., s. 18-23.
- ↑ Instytut Gość Media, Ostatni taki salon [online], Instytut Gość Media, 27 kwietnia 2013 [dostęp 2023-11-26].