Pazuzu – demon-bóstwo z wierzeń asyryjskich i babilońskich, występujący w mezopotamskich źródłach pisanych i ikonograficznych z pierwszego tysiąclecia p.n.e.

Figurka Pazuzu ze zbiorów Luwru (Asyria lub Babilonia, VII w. p.n.e.). Inskrypcja na odwrocie: Jestem bogiem Pazuzu, synem boga Hanbi, królem złych wiatrów.
Jeden z amuletów przeciw Lamasztu z postacią Pazuzu „wychylającego się” spoza amuletu. W dolnym rejestrze przedstawiono Pazuzu przepędzającego Lamasztu do świata podziemnego (Asyria, I poł. I tys. p.n.e., zbiory Luwru)
Amulet przeciw Lamasztu ze zbiorów Luwru. W dolnym rejestrze pośród przedmiotów „odstraszających” demonicę ukazane zostały główka i figurka Pazuzu

Wygląd

edytuj

Wygląd Pazuzu znany jest z przedstawiających go figurek i wizerunków na amuletach. Ukazują go one jako hybrydę łączącą w sobie cechy ludzkie (ogólna postać) i zwierzęce (lwia lub psia głowa, ręce zakończone łapami, ptasie nogi i skrzydła, ciało pokryte łuską, penis zakończony głową węża, ogon)[1].

Działalność

edytuj

Pazuzu uważany był za złego demona świata podziemnego. Jako „król złych wiatrów” oskarżany był o sprowadzanie sezonowych susz, plag szarańczy oraz głodu. Zdaje się jednak, że czasem odgrywał też rolę dobroczynną, o czym świadczyć może jego obecność na amuletach chroniących przed demonicą Lamasztu, gdzie przedstawiano go jako tego, który przepędzał ją z powrotem do świata podziemnego[1]. Przed demonicą chronić miały też figurki Pazuzu umieszczane w domach oraz wisiorki w kształcie jego głowy zawieszane na szyjach kobiet ciężarnych.

Pazuzu we współczesnej kulturze

edytuj

Bibliografia

edytuj
  • hasło „Pazuzu”, [w:] Jeremy Black, Anthony Green, Słownik mitologii Mezopotamii, Wydawnictwo „Książnica”, Katowice 1998, s. 157.

Linki zewnętrzne

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Olga Drewnowska-Rymarz, Zuzanna Wygnańska, Ludy Mezopotamii, Mitologie Świata, Warszawa: New Media Concept, 2007, s. 97, ISBN 978-83-89840-14-1 [dostęp 2024-07-06].