Pentonville
Pentonville – dzielnica Londynu położona na północnym obrzeżu centrum, na terenie gminy Islington[1]. Ma mieszany charakter mieszkalno-biurowo-handlowy[2].
| Dzielnica Londynu | |
 Widok wzdłuż Pentonville Road | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj | |
| Region | |
| Miasto | |
| Gmina | |
Położenie na mapie gminy Islington  | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii  | |
Położenie na mapie Anglii  | |
Położenie na mapie Wielkiego Londynu  | |
 51°31′57″N 0°06′50″W/51,532500 -0,113889
| |
Granice dzielnicy nie są ściśle zdefiniowane. Obejmuje ona obszar wzdłuż oraz na północ od ulicy Pentonville Road, głównej arterii komunikacyjnej biegnącej wzdłuż osi wschód–zachód[2]. Pentonville położone jest na północ od Clerkenwell[2], na wschód od King’s Cross, na południe od Barnsbury, na południowy zachód od Islington, a na zachód od Angel[1].
Więzienie Pentonville, którego nazwa pochodzi od dzielnicy, położone jest na północ od niej, w odległości około 1 kilometra, w Barnsbury[2][1].
Historia
edytujPentonville zostało rozplanowane w 1773 roku na ziemiach należących do Henry’ego Pentona, a jego budowa trwała do końca lat 40. XIX wieku. Było to jedno z pierwszych przedmieść mieszkalnych Londynu zaprojektowanych od podstaw. Według wstępnego projektu zajmowało obszar 134 akrów (ok. 54 hektarów), rozciągający się wzdłuż Pentonville Road na długości około 1200 m[3]. Okoliczny obszar był uprzednio niezabudowany, znajdowały się tu uczęszczane przez londyńczyków tereny rekreacyjne[2]. Nazwa Pentonville, po raz pierwszy odnotowana około 1787 roku[2], jest jedną z nielicznych na terenie Anglii wykorzystujących francuski przyrostek -ville, oznaczający „miasto”[4].
Pentonville miało początkowo charakter wybitnie mieszkalny, cieszyło się popularnością wśród klasy średniej. W połowie XIX wieku coraz liczniej otwierane były tu sklepy, warsztaty rzemieślnicze i zakłady usługowe. Wraz z zabudową okolicznych terenów (m.in. dworzec kolejowy King’s Cross na zachodzie, zakłady przemysłowe w Clerkenwell na południu) Pentonville utraciło swój pierwotny, spokojny charakter i przeobraziło się w dzielnicę robotniczą[2]. Od przełomu XIX i XX wieku było enklawą biedy (slumsy)[3][2].
W okresie międzywojennym rozpoczęto działania na rzecz rewitalizacji dzielnicy, zintensyfikowane w drugiej połowie XX wieku. W okresie tym wzniesione zostały socjalne osiedla mieszkaniowe[2].
Pierwotna zabudowa dzielnicy – w postaci trójkondygnacyjnych domów szeregowych z końca XVIII i pierwszej połowy XIX wieku – przetrwała w nielicznych miejscach, m.in. przy Chapel Market, Penton Street i Northdown Street[2]. Kościół parafialny św. Jakuba z 1787 roku został zburzony w 1984 roku; w jego miejscu wzniesiono budynek biurowy z repliką fasady dawnego kościoła[3].
-
Mapa parafii Clerkenwell z 1805 roku; nowo powstałe Pentonville widoczne w górnej (północnej) części mapy -
Domy mieszkalne z XVIII wieku przy Penton Street -
Kościół św. Sylwana -
Targ uliczny Chapel Market
Przypisy
edytuj- ↑ a b c Pentonville, Islington. Hidden London. [dostęp 2024-08-11]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j Pentonville: Introduction, [w:] Philip Temple (red.), Survey of London: Volume 47, Northern Clerkenwell and Pentonville, Londyn: London County Council, 2008, s. 322–338 [dostęp 2024-08-11] (ang.).
- ↑ a b c Hibbert i in. 2010 ↓, s. 633–634.
- ↑ The Origins of English Place Names. English Heritage. [dostęp 2024-08-11]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Christopher Hibbert, Ben Weinreb, John Keay, Julia Keay: The London Encyclopaedia. Wyd. 3. Macmillan, 2010. ISBN 978-1-4050-4925-2.