Wikipedia

Peter Aalders

Peter Aalders (ur. 20 czerwca 1785, Gorinchem, zm. 1834) – holenderski wojskowy, 1813–1818 żołnierz armii brytyjskiej, osiadły w od początku lat 20. XIX w. w Nowej Szkocji.

Peter Aalders urodził się jako syn Hendrika i Johanny z domu Dingslager w Gorinchem 20 czerwca 1785, a 26 tego miesiąca został ochrzczony w tamtejszym zborze Holenderskiego Kościoła Reformowanego[1]. Po śmierci ojca 25 czerwca 1791 i ponownym zamążpójściu matki, gdzieś przed 1811 wyjechał z Gorinchem i miał brać (według tradycji rodzinnej) udział po stronie francuskiej w kampanii rosyjskiej w 1812 (zajęcie Moskwy), by następnie, już po dostaniu się do brytyjskiej niewoli, zaciągnąć się w Portsmouth 21 września 1813 do brytyjskiej armii (przydzielony został do 7 batalionu 60 pułku piechoty) od razu w stopniu podoficerskim (colour sergeant)[2]. Od 1814 w Nowej Szkocji, do której translokowano jego pułk, by dokonać we wrześniu tego roku w ramach wojny brytyjsko-amerykańskiej zakończonego sukcesem ataku na tereny północnego Massachusetts (obecnie Maine)[3]. Jego udział w bitwie pod Waterloo w 1815 mimo istnienia w przekazach rodzinnych, jest kwestionowany, a w roku następnym najpierw ożenił się z Elisabeth Hetler (6 stycznia), a później w Halifaksie, gdzie odbywał służbę, urodziło się jego najstarsze dziecko, córka Johanna (18 października)[4]. Zwolniony 12 października 1818, już w Anglii (Portsmouth) z wojska z zachowaniem świadczeń ze względu na puchlinę wodną przeniósł się z rodziną do Holandii (Rotterdam), by najpewniej w 1820 powrócić do Nowej Szkocji, w której otrzymał jako jeden z dawnych wojskowych w 1822 nadanie w okręgu (township) Sherbrooke na terenach współczesnego Aldersville (w nowoszkockim hrabstwie Lunenburg)[5] Przez cały czas chorował na puchlinę wodną, która doprowadziła do uszkodzeń wątroby, zmarł w 1834, nieznane jest miejsce pochówku[6]. Jego potomkowie (w linii męskiej: Henry, John Christopher, William George Alexander i ich zstępni) potem zamieszkiwali również w dwóch pobliskich hrabstwach: Kings i Hants, miał także córki (Johanna, Ann Eliza, Elizabeth, Mary Ann)[7].

Przypisy edytuj

  1. ↑ C.D. Evans, Aalders, of Aaldersville, „Nova Scotia Historical Review”, 8 (2), 1988, s. 126.
  2. ↑ C.D. Evans, Aalders, of Aaldersville ↓, s. 126, 127.
  3. ↑ C.D. Evans, Aalders, of Aaldersville ↓, s. 127; W.B. Hamilton, Aldersville, [w:] W.B. Hamilton, Place Names of Atlantic Canada, Toronto–Buffalo–London 1996, s. 282.
  4. ↑ C.D. Evans, Aalders, of Aaldersville ↓, s. 127, 129.
  5. ↑ C.D. Evans, Aalders, of Aaldersville ↓, s. 125, 127; W.B. Hamilton, Aldersville ↓, s. 282.
  6. ↑ C.D. Evans, Aalders, of Aaldersville ↓, s. 128.
  7. ↑ C.D. Evans, Aalders, of Aaldersville ↓, s. 129; W.B. Hamilton, Aldersville ↓, s. 282.

Bibliografia edytuj

  • Carol Duncan Evans, Aalders, of Aaldersville, „Nova Scotia Historical Review”, 8 (2), 1988, s. 125–135.
  • W.B. Hamilton, Aldersville, [w:] William B. Hamilton, Place Names of Atlantic Canada, Toronto–Buffalo–London: University of Toronto Press, 1996, s. 282.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Peter_Aalders&oldid=65800906”