Pioneer E
Pioneer E – amerykańska sonda kosmiczna, ostatnia z serii pięciu sond zaprojektowanych do badania przestrzeni międzyplanetarnej z orbity heliocentrycznej. Wraz z sondami Pioneer 6, 7, 8 i 9 miała tworzyć sieć obiektów krążących po orbitach zbliżonych do orbity okołosłonecznej Ziemi. Kontrolerzy musieli zniszczyć sondę po tym, jak awaria rakiety uniemożliwiła dotarcie na orbitę.
| Zaangażowani | |
|---|---|
| Indeks COSPAR |
1969-F12 |
| Rakieta nośna | |
| Miejsce startu | |
| Cel misji | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | |
| Czas trwania | |
| Początek misji |
27 sierpnia 1969 (21:59:00 UTC) |
| Wymiary | |
| Kształt |
cylindryczny |
| Wymiary |
wys. 87,5 cm, śred. 92,5 cm |
| Masa całkowita |
65,4 kg |
Podczas startu 27 sierpnia 1969 roku, w 31 sekundzie lotu, doszło do awarii układu hydraulicznego pierwszego stopnia rakiety nośnej, ostatecznie powodując całkowitą utratę ciśnienia w 213 sekundzie lotu, tylko 4 sekundy przed wyłączeniem silnika głównego pierwszego stopnia. Chociaż praca drugiego stopnia była nominalna, nie było możliwe zrekompensowanie dużego błędu trajektorii spowodowanego awarią stopnia pierwszego. Gdy rakieta zboczyła z kursu, kontrola naziemna wysłała polecenie zniszczenia pojazdu w 484 sekundzie po starcie.
Bibliografia edytuj
- Asif A. Siddiqi: Beyond Earth: A Chronicle of Deep Space Exploration, 1958-2016. Washington, DC: NASA History Program Office, 2018. ISBN 978-1-62683-042-4.