Piotr Aleksandrowicz Czujkiewicz (według innych źródeł Piotr Andriejewicz[1]) (ros. Пётр Александрович Чуйкевич; ur. 1783, zm. 5 sierpnia?/17 sierpnia 1831) – generał-major Imperium Rosyjskiego od 12 grudnia 1823.

Piotr Czujkiewicz
Пётр Александрович Чуйкевич
generał major
Data urodzenia

1783

Data śmierci

17 sierpnia 1831

Przebieg służby
Lata służby

1797–1831

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego

Główne wojny i bitwy

wojna rosyjsko-turecka,
inwazja Napoleona na Rosję:

Odznaczenia
Order św. Jerzego (Imperium Rosyjskie) Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order „Pour le Mérite”

Życiorys

edytuj

Podpułkownik, pochodził z rodziny szlacheckiej zamieszkałej w guberni połtawskiej. Ukończył Szlachecki Korpus Kadecki Wojsk Lądowych(inne języki). W służbie wojskowej od 1797. Dowódca plutonu Kronsztadzkiego Pułku Garnizonowego. W Świcie Jego Imperatorskiej Wysokości(inne języki) do spraw kwatermistrzowskich (1804–1807). Uczestnik kampanii francuskiej (1807) i tureckiej (1807–1809). 21 marca 1809 odszedł do rezerwy.

W 1810 został przyjęty do służby w Tajnej Ekspedycji Ministerstwa Wojskowego, zajmował się analizą napływających informacji wywiadowczych. W styczniu 1812 stworzył mapę dyslokacji wojsk francuskich, w kwietniu 1812 przedstawił końcowe zalecenia rosyjskiemu dowództwu. W tym samym roku od kwietnia do lipca przebywał w misji wojskowo-dyplomatycznej w Prusach. W czasie inwazji Napoleona na Rosję (1812) w 1812 – ober-kwatermajster korpusu Matwieja Płatowa.

W latach 1813–1815 zarządzał Kancelarią Specjalną przy Ministerstwie Wojskowym.

29 listopada 1816 odszedł do rezerwy w mundurze. 21 października 1820 po raz kolejny powrócił do służby i został przydzielony do kancelarii Sztabu Głównego.

Od 25 października 1829 do śmierci był szefem sztabu Samodzielnego Korpusu Orenburskiego.

Autor wielu prac historycznych[2].

Przypisy

edytuj
  1. Чуйкевич, Петр Андреевич // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона : в 86 т. (82 т. и 4 доп.). — СПб., 1890—1907.
  2. Aleksandr Kołpakidi, Dmitrij Prochorow: Империя ГРУ. Очерки истории российской военной разведки. Moskwa: Ołma-Press, 2000, s. 126. ISBN 5-224-00600-7.