Piotr Kossacki
Piotr Jan Kossacki (ur. 1970[1]) – polski fizyk specjalizujący się w doświadczalnej fizyce ciała stałego, profesor Uniwersytetu Warszawskiego.
| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Profesor doktor habilitowany nauk fizycznych | |
| Specjalność: fizyka ciała stałego | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1998 – fizyka |
| Habilitacja |
11 grudnia 2006 – fizyka |
| Profesura |
3 lipca 2012 |
| Polska Akademia Nauk | |
| Status |
sekretarz Komitetu Fizyki |
| Nauczyciel akademicki | |
| uczelnia |
Uniwersytet Warszawski; Wydział Fizyki; Instytut Fizyki Doświadczalnej im. Stefana Pieńkowskiego |
| Stanowisko |
zastępca dyrektora |
Życiorys edytuj
Piotr Kossacki uczył się w klasie o profilu matematyczno-fizycznym XLV Liceum Ogólnokształcącego im. Romualda Traugutta w Warszawie (1985–1989). Był wówczas stypendystą Krajowego Funduszu na rzecz Dzieci. Zajął IV (1987) oraz I miejsce (1988, 1989) na Olimpiadzie Fizycznej. Jako reprezentant Polski zdobywał brązowy (1987) oraz srebrne (1988, 1989) medale na międzynarodowej olimpiadzie fizycznej. W 1988 dostał nadto specjalną nagrodę za najlepsze rozwiązanie zadania eksperymentalnego. Następnie ukończył studia na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Na III roku przyznano mu grant na prowadzenie prac badawczych. W 1998 doktoryzował się z fizyki eksperymentalnej. W 2000 otrzymał nagrodę im. Stefana Pieńkowskiego[2]. W 2006 habilitował się na UW w specjalności fizyka ciała stałego na podstawie dzieła Dynamika i oddziaływania stanów ekscytonowych w studiach kwantowych (Cd, Mn)Te[3]. W 2008 otrzymał za nią Nagrodę Prezesa Rady Ministrów. W 2012 otrzymał tytuł profesora nauk fizycznych[4].
Zawodowo związany z Zakładem Fizyki Ciała Stałego Instytutu Fizyki Doświadczalnej macierzystego wydziału. Jest zastępcą dyrektora Instytutu Fizyki Doświadczalnej im. Stefana Pieńkowskiego[5]. Specjalizuje się w badaniach właściwości magnetycznych i optycznych nanostruktur półprzewodnikowych, w tym magnetyzmem metalicznych materiałów amorficznych, układów niskowymiarowych (kropki kwantowe, heterostruktury i studnie kwantowe), nanoalotropami węgla oraz półprzewodnikowymi materiałami warstwowymi z grupy dichalogenków metali przejściowych[1].
Odbywał staże naukowe m.in. w Swiss Federal Institute of Technology w Lozannie oraz w Laboratorium Silnych Pól Magnetycznych w Grenoble. Od 1990 należał do komitetu głównego Olimpiady Fizycznej, a w 2011 został jego przewodniczącym[1]. Sekretarz Komitetu Fizyki Polskiej Akademii Nauk. Promotor sześciu doktoratów, m.in. Wojciecha Pacuskiego[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c Wniosek o mianowanie na stanowisku profesora nadzwyczajnego UW na czas nieokreślony [online], senat.uw.edu.pl, 23 maja 2016 [dostęp 2021-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-19].
- ↑ 43 lata (1967–2009) Międzynarodowej Olimpiady Fizycznej (MOF) [online], staszic.waw.pl, 2010, s. 12–13 [dostęp 2021-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2021-01-19].
- ↑ a b Prof. dr hab. Piotr Jan Kossacki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-01-19].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 lipca 2012 r. nr 115-9-12 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2012 r. poz. 510).
- ↑ Instytut Fizyki Doświadczalnej [online], Wydział Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego, 19 września 2018 [dostęp 2021-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2018-09-19].