Piotr Słowikowski ps. „Pawłowicz”, „Jurek” (ur. 1907 w Kamińsku, zm. 13/14 sierpnia 1944 w Warszawie) – inżynier, kapitan, w powstaniu warszawskim dowódca kompanii K-2 w batalionie „Karpaty” pułku „Baszta” Armii Krajowej w V Obwodzie Mokotów.

Piotr Słowikowski
Pawłowicz, Jurek
Data i miejsce urodzenia

1907
Kamińsk

Data i miejsce śmierci

13/14 sierpnia 1944
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Krajowa

Jednostki

Zgrupowanie Pułku Baszta

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Miejsce, w którym zginął kpt. Słowikowski
Symboliczny grób kapitana Piotra Słowikowskiego na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

Podczas okupacji niemieckiej działał w podziemiu zbrojnym.

Poległ podczas powstania warszawskiego w natarciu na pozycje oddziałów SS w nocy z 13 na 14 sierpnia przy ul. Narbutta. Miał 37 lat. Wraz z nim zginęli: Witold Dobrowolski, Jerzy Adamiec i Jerzy Waszkiewicz. Obecnie, w tym rejonie, u zbiegu ulic Kazimierzowskiej i Madalińskiego na Mokotowie znajduje się miejsce pamięci.

Piotr Słowikowski został pośmiertnie odznaczony Orderem Virtuti Militari, rozkazem dowódcy AK nr 512 z 2 X 1944. Nr krzyża: 12920[1].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 4. Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari – Powstanie Warszawskie. Opracował Andrzej Krzysztof Kunert, Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 1997. ISBN 83-87224-00-6.

Linki zewnętrzne

edytuj