Piotr Słowikowski
Piotr Słowikowski ps. „Pawłowicz”, „Jurek” (ur. 1907 w Kamińsku, zm. 13/14 sierpnia 1944 w Warszawie) – inżynier, kapitan, w powstaniu warszawskim dowódca kompanii K-2 w batalionie „Karpaty” pułku „Baszta” Armii Krajowej w V Obwodzie Mokotów.
| Data i miejsce urodzenia |
1907 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13/14 sierpnia 1944 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca kompanii |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
.JPG)
Podczas okupacji niemieckiej działał w podziemiu zbrojnym.
Poległ podczas powstania warszawskiego w natarciu na pozycje oddziałów SS w nocy z 13 na 14 sierpnia przy ul. Narbutta. Miał 37 lat. Wraz z nim zginęli: Witold Dobrowolski, Jerzy Adamiec i Jerzy Waszkiewicz. Obecnie, w tym rejonie, u zbiegu ulic Kazimierzowskiej i Madalińskiego na Mokotowie znajduje się miejsce pamięci.
Piotr Słowikowski został pośmiertnie odznaczony Orderem Virtuti Militari, rozkazem dowódcy AK nr 512 z 2 X 1944. Nr krzyża: 12920[1].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 4. Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari – Powstanie Warszawskie. Opracował Andrzej Krzysztof Kunert, Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 1997. ISBN 83-87224-00-6.