Pismo rejang
Pismo rejang, także redjang lub kaganga[1][2] – pismo stosowane do zapisu języka rejang. Tradycyjnie służyło do zapisu zaklęć, poezji oraz opowieści mitycznych[3].
Tym pismem (określanym ogólnie jako „rencong” lub „ulu”) posługują się też ludy Kerinci, Lampung i Pasemah. Wykształciło się z pisma pallawa[4][5].
Pismo rejang
Przypisy edytuj
- ↑ Harri Zoni. Pengembangan Bahan Ajar Aksara Rejang (Kaganga) Berbasis Proyek(Project Based Learning) Sebagai Upaya Melestarikan Eksistensi Bahasa Daerah Pada Mata Pelajaran Muatan Lokal. „Jurnal Pembelajaran Dan Pengajaran Pendidikan Dasar”. 2 (1), s. 1–12, 2019. DOI: 10.33369/dikdas.v2i1.8676. [dostęp 2020-12-04]. (indonez.).
- ↑ Rejang (Redjang, Kaganga), [w:] ScriptSource [online], SIL International [dostęp 2024-02-26] (ang.).
- ↑ Mała Wieża Babel. [dostęp 2020-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-06-20)].
- ↑ M. J. Melalatoa: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia Jilid L–Z. Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, s. 767. OCLC 1027453789. [dostęp 2023-09-09]. (indonez.).
- ↑ Ensiklopedi nasional Indonesia. T. 14. Jakarta: Cipta Adi Pustaka, 1990, s. 156. ISBN 979-8265-11-4. OCLC 1223388526. [dostęp 2023-09-29]. Cytat: RENCONG, AKSARA, ialah aksara yang digunakan untuk bahasa-bahasa Kerinci, Lampung, Pasemah, Rejang, dan Serawai. Seperti halnya aksara Batak, aksara Jawa dan sebagainya, aksara ini diturunkan dari aksara Palawa [...]. (indonez.).