Pistolet maszynowy UD42
UD42 (skrót od United Defense nazwy dystrybutora broni) – amerykański pistolet maszynowy z okresu II wojny światowej.
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Marlin Firearms Co. |
| Rodzaj | |
| Historia | |
| Prototypy | |
| Produkcja |
1942 – ?? |
| Wyprodukowano |
15 000 egz. |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
9 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
pudełkowy, 25 nab. |
| Wymiary | |
| Długość |
810 mm |
| Długość lufy |
279 mm |
| Masa | |
| broni |
4,10 kg (bez magazynka) |
| wyposażenia dodatkowego |
0,45 kg (załadowany magazynek) |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
365 m/s |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
700 strz/min |
| Zasięg skuteczny |
200 m |
Historia edytuj
Pistolet maszynowy UD42 został skonstruowany przez Carla Swebiliusa z firmy projektowej High Standard Manufacturing Company. Pierwsze testy pistoletu odbyły się w sierpniu 1940. Wdrożenie do produkcji nastąpiło w listopadzie 1941.
Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych nie wykazały zainteresowania konstrukcją, ponieważ broń była przystosowana do naboju kal. 9 x 19 mm Parabellum, który nie był dla niej typowy. Zainteresowanie zakupem broni wyraził rząd Holandii. Firma United Defence Supply Co. będąca właścicielem projektu zleciła produkcję 15.000 szt zamówionych przez Holandię w firmie Marlin Firearms w North Haven. Zanim zlecenie zostało wyprodukowane zakończyły się jednak walki w Indiach Holenderskich (Holenderskie Indie Wschodnie) i Holendrzy nigdy zamówienia nie odebrali. Łącznie wyprodukowano 15 000 egzemplarzy broni[1].
Ostatecznie 14.200 szt. z wyprodukowanej partii sprzedano służbom wywiadowczym: amerykańskiej Office of Strategic Services (poprzednik CIA) oraz angielskiej Special Operations Executive, które przerzuciły je na teren okupowanej Europy z przeznaczeniem dla ruchu oporu. Broń ta doskonale się do tego nadawała z uwagi na dostępność amunicji. Amunicji 9 x 19 mm Parabellum używała większość europejskich armii, w tym hitlerowski Wehrmacht.
W literaturze bywa ona określana również jako pistolet maszynowy Marlin lub High Standard.
Służba edytuj
Pistolet maszynowy UD42 okazał się bardzo udaną bronią, celną i odporną na trudne warunki. Wadą była jego wysoka cena wynikająca z "przedwojennych" standardów konstrukcji i produkcji.
Broń była dostarczana głównie na potrzeby ruchu oporu w okupowanej Europie, w tym także do polskich oddziałów partyzanckich. W pewną ich liczbę uzbrojone były amerykańskie oddziały specjalne.
Konstrukcja edytuj
Pistolet działał na zasadzie odrzutu zamka swobodnego i był zasilany z pudełkowych magazynków o pojemności 25 naboi, dołączanych od dołu.
Broń miała lufę o 6 bruzdach prawoskrętnych, na której końcu osadzona była muszka. Lufę łączono na gwint i kołkowano z walcowaną komorą zamkową, a pod spodem mocowano chwyt pistoletowy wykonany z drewna. Broń posiadała mechanizm uderzeniowy typu kurkowego. Osobliwą cechą UD42 była konstrukcja magazynków pozwalająca łączyć je w pary, ze szczękami skierowanymi w przeciwne strony, co przyspieszało i ułatwiało wymianę opróżnionego magazynka.
Przypisy edytuj
- ↑ Marlin UD-42 from the Dutch Resistance. Forgotten Weapons 2018-01-11. [dostęp 2018-08-27].