Pokłon Trzech Króli na śniegu
Pokłon Trzech Króli (niderl. De aanbidding door de wijzen in de sneeuw) – jeden z trzech obrazów o tej tematyce, namalowany przez Pietera Bruegla Starszego.
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1567 |
| Medium | |
| Wymiary |
35 × 55 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Miejscowość | |
| Lokalizacja | |
Geneza tematu
edytujTemat poruszony przez Bruegla pochodzi z Nowego Testamentu i opisany został w Ewangelii św. Mateusza (Mt 2,1-12). Pomimo że ewangelia mówi o mędrcach i nie określa jednoznacznie ich liczby, to od XII wieku w sztuce pojawiają się królowie z atrybutami władzy. Najczęściej jest ich trzech, młodzieniec, człowiek dojrzały i starzec, reprezentują trzy kontynenty, Europę, Azję i Afrykę.
Opis
edytujBruegel namalował trzy obrazy, gdzie opisał motyw pokłonu Trzech Króli. Pierwszy został namalowany w 1562 roku, drugi w 1564, a kolejny w 1567 roku.
Ostatni obraz o tej tematyce jest chyba najbardziej śmiałą interpretacją sceny nowotestamentowej u Bruegla[1]. Wydarzenie rozgrywa się w niderlandzkiej wiosce podczas pory zimowej. Scena została umieszczona w dolnym lewym rogu, tak jakby nieco na uboczu, prawie niezauważalna wśród tłumu ludzi. Mimo iż obraz ma wymowę religijną głównym tematem wydaje się jest życie codzienne na wsi w okresie zimowym. Jest to jeden z pierwszych, a być może pierwszy, obraz w historii sztuki ukazujący padający śnieg.
Zobacz też
edytuj- Pokłon Trzech Króli – obraz z 1562 roku
- Pokłon Trzech Króli – obraz z 1564 roku
Przypisy
edytuj- ↑ Hagen 2005 ↓, s. 25.
Bibliografia
edytuj- Rainer Hagen: Brugel Dzieła wszystkie. Taschen, 2005.