Portal:Chrześcijaństwo/Postacie
Jerzy Stepaniuk (ur. 6 kwietnia 1881[1] w Policznej, zm. 9 lipca 1918 w Andriejewskim w Siedmiorzeczu) – duchowny prawosławny, jeden ze świętych nowomęczenników i wyznawców rosyjskich.
Był synem Marty i Fiodora Stepaniuków. W wieku dziewiętnastu lat podjął pracę nauczyciela w szkole cerkiewno-parafialnej w Nogorodowiczach, ożenił się z Eufrozyną zd. Łogosz, urodzoną w Ochnowie. Po tym, gdy troje ich dzieci kolejno zachorowało i zmarło w dzieciństwie, Jerzy Stepaniuk postanowił zostać prawosławnym kapłanem[1]. Ukończył seminarium duchowne w Moskwie w 1911 r., po czym został skierowany do służby w Glinowce w obwodzie siemirieczeńskim[2]. Po dwóch latach przeniesiono go do parafii w Andriejewskim, w tym samym powiecie. W miejscowości tej ks. Stepaniuk łączył służbę kapłańską z pracą nauczyciela religii i arytmetyki. Między r. 1910 a 1918 w rodzinie Stepaniuków urodziła się czwórka dzieci[1].
W czerwcu 1918 r., podczas wojny domowej w Rosji i po zajęciu Andriejewskiego przez oddział czerwonych, duchowny został aresztowany, ostatecznie jednak zwolniono go[2]. Dwa tygodnie później, gdy do wsi wkroczył inny oddział walczący po stronie bolszewików, kapłana zatrzymano po raz drugi, a po kilkunastu godzinach samowolnie, bez śledztwa ani sądu[3], rozstrzelano na urwisku nad Czinżałem[1]. Został pochowany na miejscowym cmentarzu[2].