Próba Flacka
Próba Flacka – zwana także próbą bezdechu dowolnego, próba stosowana w diagnostyce wydolności układu krążeniu u człowieka, obecnie o znaczeniu historycznym.
W warunkach prawidłowej fizjologii, u człowieka, czas dowolnego bezdechu wynosi około 20 sekund po wydechu oraz około 40–45 sekund po dokonanym wdechu. Wartości te ulegają znacznemu skróceniu w przypadkach niewydolności krążenia. Należy jednak podkreślić, że próba jest subiektywna i zależy od stopnia wytrenowania czy stanu psychicznego badanej osoby.
Bibliografia edytuj
- Sławomir Pawelski, S. Maj: Normy i kliniczna interpretacja badań diagnostycznych w medycynie wewnętrznej. Warszawa: Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1987. ISBN 83-200-1163-9.
