Prałatura terytorialna Loreto
Prałatura terytorialna Loreto (łac. Territorialis Praelatura ab Alma Domo Lauretana, wł. Prelatura territoriale di Loreto) – prałatura terytorialna Kościoła rzymskokatolickiego we Włoszech, w metropolii Ancona-Osimo, w świeckiej prowincji Ankona. Prałatura obejmuje wyłącznie miasteczko Loreto, zaś jej samodzielność administracyjna jest wyrazem szczególnego miejsca, jakie we włoskim katolicyzmie zajmuje tamtejsze sanktuarium ze słynnym domkiem loretańskim.
![]() Sanktuarium Santa Casa, wokół którego skupiona jest prałatura | |
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Data powołania | |
Wyznanie | |
Kościół | |
metropolia | |
katedra | |
Biskup diecezjalny | |
Biskup senior | |
Dane statystyczne (2004) | |
Liczba wiernych • odsetek wiernych |
11 150 |
Liczba kapłanów • w tym diecezjalnych • w tym zakonnych |
49 |
Liczba osób zakonnych |
266 |
Liczba parafii |
5 |
Powierzchnia |
17 km² |
Położenie na mapie Włoch ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Dzisiejsza prałatura powstała 11 października 1935 roku na mocy decyzji papieża Piusa XI. Początkowo była administraturą apostolską. Do rangi prałatury terytorialnej podniósł ją papież Paweł VI, decyzja ta weszła w życie 24 czerwca 1965 roku. Począwszy od 2005 do 2017 roku funkcja prałata Loreto traktowana była jako forma prestiżowej wcześniejszej emerytury dla wysokich urzędników watykańskich[potrzebny przypis]. Emerytowany prałat, abp Giovanni Tonucci, był wcześniej przez wiele lat nuncjuszem apostolskim w wielu państwach.
Bibliografia
edytuj- Prałatura terytorialna Loreto [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-04-13] (ang.).