Dymitr Romanow (1926–2016)
Dymitr Romanowicz Romanow (ur. 17 maja 1926 w Cap d’Antibes, zm. 31 grudnia 2016 w Kopenhadze[1]) – rosyjski arystokrata, bankier, filantrop, a także autor książek z dziedziny historii i falerystyki.
| ||
 Dymitr i Dorrit Romanowowie w czasie rozmowy z rosyjskim prezydentem Władimirem Putinem | ||
| Imię i nazwisko urodzenia | Dymitr Romanowicz | |
| Data i miejsce urodzenia | 4 marca 1926 Cap d’Antibes | |
| Data i miejsce śmierci | 31 grudnia 2016 Kopenhaga | |
| Zawód, zajęcie | bankier | |
| Miejsce zamieszkania | Dania | |
| Rodzice | ks. Roman Romanow hr. Praskowia Szeremietiew | |
| Małżeństwo | 1959 – Johanna von Kauffmann 1993 – Dorrit Reventlow | |
| Odznaczenia | ||
       
| ||
Powiązania dynastyczneEdytuj
Był potomkiem cara Mikołaja I, prawnukiem wielkiego księcia Mikołaja, wnukiem wielkiego księcia Piotra i synem księcia Romana. Był spokrewniony z czarnogórską królewską dynastią Petrowiciów-Niegoszów[2] i dalekim potomkiem Zofii Doroty Wittelsbach znajdował się wśród możliwych sukcesorów brytyjskiego tronu[3].
ŻyciorysEdytuj
Urodził się na wygnaniu w południowej Francji, jako drugi syn księcia Romana Romanowa i hrabianki Praskowii Szeremietiew. Tradycyjne rosyjskie wykształcenie zdobywał we francuskim Antibes, gdzie mieszkał z rodziną do 1936. Przez kolejne 10 lat mieszkał na Kwirynale w Rzymie, gdzie uczęszczał do miejscowej szkoły, po czym wraz z rodziną przeniósł się na kilka lat do Egiptu, następnie powrócił do Włoch, a od 1960 zamieszkał na stałe w Danii, gdzie pracował jako bankier do 1993 kończąc karierę jako członek zarządu Danske Bank. Na emeryturze poświęcił się działalności charytatywnej, m.in. jako założyciel dwóch fundacji (w Wielkiej Brytanii w 1993 i w Rosji w 2006)[4][5][6].
Od 1979 był członkiem Stowarzyszenia Rodziny Romanowów[7]. 20 kwietnia 2008 został uhonorowany członkostwem honorowym duńskiego stowarzyszenia falerystycznego Ordenshistorisk Selskab[8].
Żenił się dwukrotnie, w 1959 w Kopenhadze z Johanną von Kauffmann (1 czerwca 1936 – 13 maja 1989), oraz w 1993 w Kostromie z Dorrit Reventlow (ur. 22 kwietnia 1942)[2]. Posiadał duńskie obywatelstwo. Mieszkał w Rungsted (gmina Hørsholm) na Zelandii[9].
Płynnie posługiwał się językiem rosyjskim, francuskim, włoskim, duńskim i angielskim[4].
OdznaczeniaEdytuj
- Order Danebroga[6]
- Order Świętego Aleksandra
- Order Petrowiciów-Niegoszów[10]
- Order Świętego Piotra[6][11]
- Krzyż Wielki Orderu Daniły I (2005)[12]
- Medal Pamiątkowy 300-lecia Saint Petersburga (2003)[4]
- Order Przyjaźni (2011)[13]
- Order Aleksandra Newskiego (2016)[14]
Publikacje (wybór)Edytuj
- Książki publikowane w języku angielskim pod nazwiskiem Prince Dimitri Romanoff
- The Orders, medals and history of Montenegro, 1980. ISBN 87-981267-2-5
- The Orders, medals and history of the kingdom of Bulgaria, 1982. ISBN 87-981267-0-9
- The Orders, medals and history of Greece, 1987. ISBN 87-981267-1-7
- The Orders, medals and history of the kingdoms of Serbia and Yugoslavia, 1996. ISBN 87-981267-3-3
- The Orders, medals and history of Imperial Russia, 2000. ISBN 87-981267-4-1
PrzypisyEdytuj
- ↑ В Дании скончался старший в роду Романовых князь Димитрий Романович
- ↑ a b McNaughton: The Book of Kings...
- ↑ Persons eligible to succeed to the British Throne as of 1 Jan 2011, wargs.com
- ↑ a b c About Prince Dimitri Romanov, dimitriy-romanov-fund.eu
- ↑ Учредители, dimitriy-romanov-fund.eu
- ↑ a b c Almanach de Gotha 1763-2000. Prince Dimitri Romanoff, almanachdegotha.com
- ↑ The Romanoff Family Association, romanovfundforrussia.org
- ↑ Ordenshistorisk Selskabs æresmedlemmer, omsd.dk
- ↑ Prins Romanoff og det symbolske besøg, b.dk
- ↑ Order of Petrović Njegoš, orderofdanilo.org
- ↑ Order of Saint Peter, orderofdanilo.org
- ↑ Grand Master Nicolas Petrovitch Njegosh decorates H.S.H. Prince Dmitri Romanovich and his wife Dorrit reventlow with The Order of Danilo I, njegoskij.org
- ↑ Russian President Dmitry Medvedev, left, hands over an the Order of Friendship, yahoo.com
- ↑ Hans Højhed Prins Dimitri Romanov er tildelt Alexander Nevski ordenen (duń.). omsd.dk. [dostęp 2016-12-22].
BibliografiaEdytuj
- John Kennedy, John E. James: Almanach de Gotha. Annual Genealogical Reference. Londyn: Almanach de Gotha, 2004, s. 324
- C. Arnold McNaughton: The Book of Kings. A Royal Genealogy. T. 1. Londyn: Garnstone Press, 1973, s. 295-320