Pryzmat Glana–Foucaulta
Pryzmat Glana–Foucaulta, pryzmat Glan–powietrze – typ pryzmatu używanego jako polaryzator. Konstrukcja jest podobna do pryzmatu Glana–Thompsona, z tym, że dwa prostokątne pryzmaty kalcytu ustawione do siebie najdłuższymi bokami tworzą szczelinę powietrzną między sobą, zamiast być połączone[1]. Całkowite wewnętrzne odbicie światła spolaryzowanego równolegle (z ang. p-polarized) w szczelinie powietrznej powoduje, że tylko światło spolaryzowane prostopadle (z ang. s-polarized) jest przepuszczane prosto przez pryzmat.
Konstrukcja edytuj
Pryzmat Glana–Foucaulta, w porównaniu z pryzmatem Glana–Thompsona, ma węższy kąt akceptacji, przy którym działa, ale ponieważ jest w nim szczelina powietrzna zamiast cementu, można zastosować – bez uszkodzeń – znacznie wyższe natężenia promieniowania. Pryzmat może być zatem używany z wiązkami laserowymi. Pryzmat jest również krótszy (dla danej szczeliny) niż konstrukcja Glana–Thompsona, a kąt odchylenia odrzuconej wiązki może wynosić prawie 90°, co bywa przydatne.
Charakterystyka edytuj
Transmitowana wiązka jest całkowicie spolaryzowana. Odbita wiązka nie jest całkowicie spolaryzowana, dlatego pryzmaty Glana–Foucaulta zwykle nie znajdują zastosowania jako polaryzujące dzielniki wiązki. Pryzmat Glana–Taylora jest podobny, z tym wyjątkiem, że osie kryształu i transmitowany kierunek polaryzacji są prostopadłe do swoich odpowiedników w konstrukcji Glana–Foucaulta, co daje lepszą transmisję i lepszą polaryzację odbitego światła[1][2]. Kalcytowe pryzmaty Glana– Foucaulta są obecnie rzadko używane, w większości zastąpione przez polaryzatory Glana–Taylora i inne nowsze konstrukcje.
Pryzmaty z ortowanadanu itru (YVO 4) oparte na konstrukcji Glana–Foucaulta mają lepszą polaryzację odbijanej wiązki i wyższy próg uszkodzenia w porównaniu z kalcytowymi pryzmatami Glana–Foucaulta i Glana–Taylora[3].
Pryzmaty YVO4 jednak są droższe i pracują w bardzo ograniczonym zakresie kątów padania wiązki światła.
Przypisy edytuj
- ↑ a b Jean M. Bennett: Polarizers. W: Michael Bass: Handbook of Optics Volume II (2nd ed.). McGraw-Hill, s. 3.10–3.11. ISBN 0-07-047974-7.
- ↑ J.-Y. Fan i inni. A study on transmitted intensity of disturbance for air-spaced Glan-type polarizing prisms. „Optics Communications”. 223 (1-3), s. 11–16, 2003. DOI: 10.1016/S0030-4018(03)01618-3. arXiv:physics/0211045. Bibcode: 2003OptCo.223...11F.
- ↑ Union Carbide Corp., Yttrium orthovanadate optical polarizer, wynalazca: Larry G. Deshazer, patent US 3914018, 21 października 1975.